Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Ο Άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος




Βιογραφία
Ο Ανδρέας, ψαράς στο επάγγελμα και αδελφός του Αποστόλου Πέτρου, ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ο πατέρας του λεγόταν Ιωνάς. Επειδή κλήθηκε από τον Κύριο πρώτος στην ομάδα των μαθητών, ονομάστηκε πρωτόκλητος.

Ο Ανδρέας (μαζί με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή) υπήρξαν στην αρχή μαθητές του Ιωάννου του Προδρόμου. Κάποια μέρα μάλιστα, που βρίσκονταν στις όχθες του Ιορδάνη κι ο Πρόδρομος τους έδειξε τον Ιησού και τους είπε «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», οι δύο απλοϊκοί εκείνοι ψαράδες συγκινήθηκαν τόσο πολύ, που χωρίς κανένα δισταγμό κι επιφύλαξη άφησαν το δάσκαλό τους κι ακολούθησαν τον Ιησού.

Η ιστορία της ζωής του Ανδρέα μέχρι την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψη, υπήρξε σχεδόν ίδια με εκείνη των άλλων μαθητών. Μετά το σχηματισμό της πρώτης Εκκλησίας ο Ανδρέας κήρυξε στη Βιθυνία, στον Εύξεινο Πόντο (μάλιστα ο Απόστολος είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας του Βυζαντίου αφού εκεί εγκατέστησε πρώτο επίσκοπο τον απόστολο Στάχυ  κι αυτού διάδοχος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης), στη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ήπειρο. Τελικά, κατέληξε στην Αχαΐα.

Στην Αχαΐα η διδασκαλία του καρποφόρησε και με τις προσευχές του θεράπευσε θαυματουργικά πολλούς ασθενείς. Έτσι, η χριστιανική αλήθεια είχε μεγάλες κατακτήσεις στο λαό της Πάτρας. Ακόμα και η Μαξιμίλλα, σύζυγος του ανθύπατου Αχαΐας Αιγεάτου, αφού τη θεράπευσε ο Απόστολος από τη βαρειά αρρώστια που είχε, πίστεψε στο Χριστό. Το γεγονός αυτό εκνεύρισε τον ανθύπατο και με την παρότρυνση ειδωλολατρών ιερέων συνέλαβε τον Ανδρέα και τον σταύρωσε σε σχήμα Χ. Έτσι, ο Απόστολος Ανδρέας παρέστησε τον εαυτό του στο Θεό «δόκιμον ἐργάτην» (Β΄ προς Τιμόθεον, 2: 15). Δηλαδή δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη του Ευαγγελίου.

Οι χριστιανοί της Αχαΐας θρήνησαν βαθιά το θάνατο του. Ο πόνος τους έγινε ακόμη μεγαλύτερος όταν ο ανθύπατος αρνήθηκε να τους παραδώσει το άγιο λείψανο του για να το θάψουν. Ο Θεός όμως οικονόμησε τα πράγματα. Την ίδια μέρα που πέθανε ο άγιος, ο ανθύπατος έχασε τα λογικά του κι αυτοκτόνησε. Οι χριστιανοί τότε με τον επίσκοπο τους τον Στρατοκλή, πρώτο επίσκοπο των Πατρών, παρέλαβαν το σεπτό λείψανο και το έθαψαν με μεγάλες τιμές.

Αργότερα, όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε ο Κωνστάντιος, που ήταν γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, μέρος του ιερού λειψάνου μεταφέρθηκε από την πόλη των Πατρών στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των Αγίων Αποστόλων "ένδον της Αγίας Τραπέζης". Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου φαίνεται πως απέμεινε στην Πάτρα.

Όταν όμως οι Τούρκοι επρόκειτο να καταλάβουν την πόλη το 1460 μ.Χ. ο Θωμάς Παλαιολόγος, αδελφός του τελευταίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και τελευταίος Δεσπότης του Μοριά, πήρε το πολύτιμο κειμήλιο και το μετέφερε στην Ιταλία. Εκεί, αφού το παρέλαβε ο Πάπας Πίος ο Β, το πολύτιμο κειμήλιο εναποτέθηκε στον ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης.

Τον Νοέμβριο του 1847 μ.Χ., ο Ρώσος Πρίγκηπας Ανδρέας Μουράβιεφ δώρησε στην πόλη της Πάτρας ένα τεμάχιο δακτύλου του χεριού του Αγίου. Ο Μουράβιεφ είχε λάβει το παραπάνω ιερό Λείψανο από τον Καλλίνικο, πρώην Επίσκοπο Μοσχονησίων, ο οποίος μόναζε τότε στο Άγιο Όρος.

Στην πόλη της Πάτρας επανακομίσθηκαν και φυλάσσονται από την 26η Σεπτεμβρίου 1964 μ.Χ. η τιμία Κάρα του Αγίου, και από την 19ην Ιανουαρίου 1980 μ.Χ. τμήματα του Σταυρού του μαρτυρίου του. Η αγία Κάρα του Πρωτοκλήτου, ύστερα από ενέργειες της Αρχιεπισκοπής Κύπρου, μεταφέρθηκε στην Κύπρο το 1967 μ.Χ. για μερικές μέρες κι εξετέθηκε σε ευλαβικό προσκύνημα.

Όπως αναφέρει μια Κυπριακή παράδοση, σε μια περιοδεία του ο Απόστολος Ανδρέας πήγε και στην Κύπρο. Το καράβι που τον μετέφερε στην Αντιόχεια από την Ιόππη, λίγο πριν προσπεράσει το γνωστό ακρωτήρι του αποστόλου Ανδρέα και τα νησιά που είναι γνωστά με το όνομα Κλείδες, αναγκάστηκε να σταματήσει σ' ένα μικρό λιμανάκι γιατί κόπασε ο άνεμος. Τις μέρες αυτές της νηνεμίας τους έλειψε και το νερό. Ένα πρωί που ο πλοίαρχος βγήκε στο νησί κι έψαχνε να βρει νερό, πήρε μαζί του και τον απόστολο. Δυστυχώς, πουθενά νερό. Κάποια στιγμή έφτασαν στη μέση των δύο εκκλησιών που υπάρχουν σήμερα, της παλαιάς και της καινούργιας, που 'ναι κτισμένη λίγο ψηλότερα. Ο άγιος γονάτισε μπροστά σ' έναν κατάξερο βράχο και προσευχήθηκε να στείλει ο Θεός νερό. Ποθούσε το θαύμα, για να πιστέψουν όσοι ήταν εκεί στο Χριστό. Ύστερα σηκώθηκε, σφράγισε με το σημείο του Σταυρού τον βράχο και το θαύμα έγινε. Από τη ρίζα του βράχου βγήκε αμέσως μπόλικο νερό, που τρέχει μέχρι σήμερα μέσα σ' ένα λάκκο της παλαιάς εκκλησίας κι απ' εκεί προχωρεί και βγαίνει από μια βρύση κοντά στη θάλασσα. Είναι το γνωστό αγίασμα. Το ευλογημένο νερό, που τόσους ξεδίψασε, μα και τόσους άλλους, μυριάδες ολόκληρες, που το πήραν με πίστη δρόσισε και παρηγόρησε. Και πρώτα-πρώτα το τυφλό παιδί του καπετάνιου.

Ήταν κι αυτό ένα από τα πρόσωπα του καραβιού με καπετάνιο τον πατέρα του. Γεννήθηκε τυφλό και μεγάλωσε μέσα σε ένα συνεχές σκοτάδι. Ποτέ του δεν είδε το φως. Δένδρα, φυτά, ζώα αγωνιζόταν να τα γνωρίσει με το ψαχούλεμα. Εκείνη την ήμερα, όταν οι ναύτες γύρισαν με τα ασκιά γεμάτα νερό κι εξήγησαν τον τρόπο που το βρήκαν στο νησί, ένα φως γλυκιάς ελπίδας άναψε στην καρδιά του δύστυχου παιδιού. Μήπως το νερό αυτό, σκέφτηκε, που βγήκε από τον ξηρό βράχο ύστερα απ' την προσευχή του παράξενου εκείνου συνεπιβάτη τους θα μπορούσε να χαρίσει και σ' αυτόν το φως του που ποθούσε; Αφού με θαυμαστό τρόπο βγήκε, θαύματα θα μπορούσε και να προσφέρει. Με τούτη την πίστη και τη βαθιά ελπίδα ζήτησε και το παιδί λίγο νερό. Διψούσε. Καιγόταν απ' τη δίψα. Ο απόστολος, που ήταν εκεί, έσπευσε κι έδωσε στο παιδί ένα δοχείο γεμάτο από το δροσερό νερό. Όμως το παιδί προτίμησε, αντί να δροσίσει με το νερό τα χείλη του, να πλύνει πρώτα το πρόσωπο του. Και ω του θαύματος! Μόλις το δροσερό νερό άγγιξε τους βολβούς των ματιών του παιδιού, το παιδί άρχισε να βλέπει!

Κι ο απόστολος, που τον κοίταζαν όλοι με θαυμασμό, άρχισε να τους μιλά και να τους διδάσκει τη νέα θρησκεία. Το τέλος της ομιλίας ήταν καρποφόρο. Όσοι τον άκουσαν, πίστεψαν και βαφτίστηκαν. Την αρχή έκανε ο καπετάνιος με το παιδί του, που πήρε και το όνομα Ανδρέας. Κι ύστερα όλοι οι άλλοι επιβάτες και μερικοί ψαράδες που ήταν εκεί. Πίστεψαν όλοι στον Χριστό που τους κήρυξε ο απόστολός μας και βαφτίστηκαν. Φυσικά, το θαύμα της θεραπείας του τυφλού παιδιού ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα. Στο μεταξύ, ο άνεμος άρχισε να φυσά κι ετοιμάστηκαν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Ο απόστολος, αφού κάλεσε κοντά του όλους εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό και βαφτίστηκαν, τους έδωσε τις τελευταίες συμβουλές του και τους αποχαιρέτησε.

Αργότερα, μετά από χρόνια, κτίστηκε στον τόπο αυτόν που περπάτησε και άγιασε με την προσευχή, τα θαύματα και τον ιδρώτα του ο Πρωτόκλητος μαθητής το μεγάλο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα, που με τον καιρό έγινε παγκύπριο προσκύνημα. Κάθε χρόνο χιλιάδες προσκυνητές απ' όλα τα μέρη της Κύπρου, ορθόδοξοι και ετερόδοξοι κι αλλόθρησκοι ακόμη, συνέρρεαν στο μοναστήρι για να προσκυνήσουν τη θαυματουργό εικόνα του αποστόλου, να βαφτίσουν εκεί τα νεογέννητα παιδιά τους και να προσφέρουν τα δώρα τους για να εκφράσουν τα ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη τους στον θείο απόστολο. Κολυμβήθρα Σιλωάμ ήταν η εκκλησία του για τους πονεμένους. Πλείστα όσα θαύματα γινόντουσαν εκεί σε όσους μετέβαιναν με πίστη αληθινή και συντριβή ψυχής.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Ὡς τῶν Ἀποστόλων Πρωτόκλητος, καὶ τοῦ Κορυφαίου αὐτάδελφος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Ἀνδρέα ἱκέτευε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015

Ο Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγών






Βιογραφία
Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (και μάλλον γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, μια κι εκεί φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), και διδάχτηκε νωρίς απ' αυτούς να είναι εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη των φτωχών και των αρρώστων.

Αφού έτσι ανατράφηκε, όταν οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την κληρονομιά του και πήγε ως ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με άλλους ασκητές, και ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά, μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ' αυτόν τις πνευματικές του οδηγίες.

Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, τα παιδιά από τη φύση τους είναι περισσότερο ενάρετα απ' όσο οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός, βραβεύοντας το ιερό αυτό αίσθημά του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθίστα εύτεκνες άτεκνες γυναίκες.

Ο Όσιος Στυλιανός κοιμήθηκε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του στις 26 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Βίος της Αγίας Αικατερίνης





Βιογραφία
Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.). Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκαοκτώ ετών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, των Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, των Φιλιστίωνα και Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Όταν επί Μαξεντίου, υιού του Mαξιμιανού, διεξαγόταν διωγμός εναντίον των χριστιανών η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διαλαλούσε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης, συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας, τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους της και ασπάστηκαν τη χριστιανική πίστη.

Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν σκληρά με την ελπίδα πως η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό. Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά αποκεφαλίσθηκε ύστερα από διαταγή του έπαρχου.
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της στις 25 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων Μέρος Γ'


Συνεχίστηκαν την Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015  τα Εσπερινά Κηρύγματα στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος από τον Πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχ. Ιουστίνο Κωνσταντά με θέμα "Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων"





 

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Θεία Λειτουργία στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος


Την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015, στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος τελέστηκε Συλλείτουργο με τους Αρχ. Ιουστίνο Κωνσταντά, Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως, Αρχ. Δανιήλ Γκαμουλάκο και Ιεροδ. Γεώργιο Μπογδάνο.
Στο κήρυγμά του ο π. Ιουστίνος σχολίασε το Αποστολικό ανάγνωσμα σύμφωνα με το οποίο ο Χριστός είναι η ειρήνη όλων μας και ό,τι κάνουμε στη ζωή μας γίνεται εν Χριστώ. Πάνω στο Σταυρό, ο Χριστός απέκτεινε την έχθρα με τον άνθρωπο, τον συμφιλίωσε με το Θεό και  ευαγγέλισε την ειρήνη για όλους τους ανθρώπους, τους μακράν κ τους εγγύς.
Στη συνέχεια, ο π. Ιουστίνος ευχαρίστησε τον π. Δανιήλ που βρισκόμενος στην Κέρκυρα συλλειτούργησε στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος όπου και διακόνησε προ πενταετίας ως διάκονος, κι ευχήθηκε στο νέο διάκονο του Ιερού Προσκυνήματος, Γεώργιο Μπογδάνο, θεολόγο, να διακονήσει το ναό του και την Εκκλησία με αγάπη, ζήλο και διάκριση που τόσο έχει ανάγκη η εποχή μας.




Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, Μέρος Β'



Συνεχίστηκαν το απόγευμα της Κυριακής 15 Νοεμβρίου 2015 τα Εσπερινά Κηρύγματα από τον Πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως π. Ιουστίνο Κωνσταντά με θέμα τις "Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων" στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος.





 

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Η Εορτή του Αγίου Νεκταρίου στην Ι.Μ. Κερκύρας





Τελέστηκε το πρωί της Δευτέρας 09 Νοεμβρίου 2015 Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης επί τη εορτή του Αγίου Νεκταρίου, όπου άγει τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ο οποίος και ιερούργησε.

Συλλειτούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεος και Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσόστομος.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας χειροτονήθηκε Ιεροδιάκονος ο πατήρ Γεώργιος Μπογδάνος, Κερκυραίος στην καταγωγή, πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής των Αθηνών, έγγαμος με ένα τέκνο.

Ο  κ. Νεκτάριος ευχήθηκε στον πατέρα Γεώργιο ο Κύριος να τον ενισχύει στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνει να οδηγήσει το λαό του Θεού στη σωτηρία και τη Θέωση.

Ακολούθως, το θείο λόγο κήρυξε ο κ. Δωρόθεος ο οποίος αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Αγίου Νεκταρίου. Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά, ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο Άγιος της Συγγνώμης και της Αγάπης. Συκοφαντήθηκε και αδικήθηκε δυστυχώς ακόμη και από Ιεράρχες. Όμως με την αγνή του καρδιά και την κατά Χριστόν μίμηση τους συγχώρεσε, δίνοντάς μας το παράδειγμα και για σήμερα, κατέληξε ο Σεβασμιώτατος.

Κλείνοντας, ο κ. Δωρόθεος ευχήθηκε τα έτη του Μητροπολίτου Κερκύρας να είναι πολλά και να ορθοτομεί το λόγο της Αληθείας, μιμούμενος τον Άγιο του οποίου φέρει το όνομα.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο κ. Νεκτάριος δέχθηκε τις ευχές του κλήρου και του λαού της νήσου.  

Νεκταρίου του Σεβασμιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, ημών δε Πατρός και Ποιμενάρχου πολλά τα έτη!