Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Άγιος Υπάτιος επίσκοπος Γαγγρών



Βιογραφία
Ο Άγιος Υπάτιος ήταν μορφή από εκείνες που δόξασαν την Εκκλησία στους πρώτους αιώνες της και αγωνίσθηκαν για το θρίαμβο του χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας. Ήταν επίσκοπος Γαγγρών στα χρόνια του Μεγάλου. Κωνσταντίνου και συμμετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια (325 μ.Χ.), κατά της πλάνης του Αρείου. Στο ποιμαντικό του έργο, εξακολούθησε να διδάσκει και να καθοδηγεί το ποίμνιο του, αλλά κυρίως αντιμαχόταν τις αιρέσεις, και ιδιαίτερα την αίρεση των Ναυτιανών. Η επιτυχία με την οποία καταπολεμούσε τους Ναυτιανούς, ξεσήκωσε τα άγρια πάθη τους και ζητούσαν την εξόντωση του. Έτσι, το έτος 326 μ.Χ. πλήρωσαν κάποιους ειδωλολάτρες, οι οποίοι σε κρημνώδη περιοχή επιτέθηκαν κατά του Αγίου με ξύλα και πέτρες και τον άφησαν μισοπεθαμένο. Πριν ξεψυχήσει, μία εκ των φανατικών αιρετικών γυναικών τον θανάτωσε διά λίθου.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὁσίως ἱέρευσας, τῷ ἐπὶ πάντων Θεῶ, καὶ πρόεδρος ἔνθεος, τῆς Ἐκκλησίας Γαγγρῶν, ἐδείχθης Ὑπάτιε, Ὅθεν θαυματουργίαις, διαλάμπων ποικίλαις, σύνθρονον τῷ Τεκόντι, τὸν Υἷον ὠμολώγεις, δι' ὃν καὶ χαίρων ἤθλησας, Ἱερομάρτυς ἔνδοξε.

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Άγιος Ιωάννης συγγραφέας της Κλίμακος



Βιογραφία
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας πιθανότατα το 523 μ.Χ. στη Συρία. Ήταν γιος πλούσιας και ευσεβούς οικογένειας. Σε νεαρή ηλικία, παρακολούθησε ανώτερο κύκλο μορφώσεως, ώστε να διακρίνεται ανάμεσα στους συνομήλικούς του. Εκείνος όμως, ενδιαφερόταν περισσότερο για την προσευχή, τις θεολογικές μελέτες, την συγγραφική εργασία και την άσκηση. Πήγε στο Όρος Σινά, κοντά στον φημισμένο αναχωρητή Μαρτύριο, ο οποίος καθοδήγησε πνευματικά τον νεαρό Ιωάννη. Μετά από τέσσερα χρόνια άσκησης, εκάρη μοναχός ενώ η φήμη των αρετών και της σοφίας του είχε ευρύτερα διαδοθεί. Γι' αυτό πολλοί μοναχοί και λαϊκοί, αλλά και αξιωματούχοι έρχονταν στη Μονή για να ζητήσουν τη συμβουλή του. Είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας. Λόγω της διαβίωσής του στην Ιερά Μονή Σινά ονομάζεται και Σιναΐτης. Μετά το θάνατο του ηγούμενου της Μονής και κατόπιν απαιτήσεως των αδελφών δέχθηκε να γίνει Ηγούμενος της ιεράς Μονής Σινά για μερικά χρόνια. Η νοσταλγία, όμως, της ερημικής ζωής, έκανε τον Ιωάννη να αποσυρθεί πάλι στην έρημο και να αφοσιωθεί πάλι στις μελέτες του. Εκοιμήθη εν ειρήνη περί το 606 μ.Χ. και άφησε δύο σπουδαιότατα συγγράμματα, την «Κλίμακα» και τον «Λόγον προς τον Ποιμένα».
Η «Κλίμακα» περιλαμβάνει τριάντα λόγους περί αρετής, όπου ο καθένας λόγος περιλαμβάνει και μια αρετή, ξεκινώντας από τις πιο πρακτικές και ανεβαίνοντας σαν σκαλοπάτια κατέληξε στις θεωρητικά υψηλές. Στη πνευματική ζωή έχουμε βαθμίδες χαμηλές και υψηλές, καταστάσεις κατώτερες και ανώτερες. Γι' αυτό και το σύγγραμμα ονομάζεται Κλίμακα των αρετών. Στο έργο του αυτό ο συγγραφέας παρουσιάζει συστηματικά τις ιδέες του για την κοινοβιακή κυρίως, αλλά και για την ερημική ζωή, ταξινομώντας αυτές κατά τρόπο που δείχνει πορεία προς την ηθική τελείωση. Είναι γραμμένο σε κομψή ελληνική γλώσσα, καλοδουλεμένη με χάρη και μελωδικότητα. Έχει διαύγεια, γλαφυρότητα, παραστατικότητα και παρουσιάζει πλούτο εκφράσεως, καλαισθησία και ευγένεια. Στη διακόσμηση του λόγου με εικόνες και παρομοιώσεις ο ιερός συγγραφέας είναι απαράμιλλος. Πάσης φύσεως σχήματα λόγου αναδύονται καθώς και ωραίες και επιτυχημένες προσωποποιήσεις. Από την αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής το σύγγραμμά του διαβάζεται σε όλα τα ορθόδοξα μοναστήρια. Επειδή είναι παγκόσμιο κειμήλιο αναλύσεως όλων των παθών και των αρετών, η Εκκλησία τιμά ιδιαίτερα σε αυτή τη πνευματική περίοδο τον συγγραφέα άγιο Ιωάννη της Κλίμακας και το προτείνει για ανάγνωσμα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 30 Μαρτίου και την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Μερικοί λόγοι του, από την Κλίμακα:
1) Η ταπεινοφροσύνη είναι ουράνιος ανεμοστρόβιλος που μπορεί να ανεβάσει την ψυχή από την άβυσσο της αμαρτίας στα ύψη του ουρανού.
2) Μητέρα της πηγής είναι η άβυσσος των υδάτων πηγή δε της διακρίσεως η ταπείνωσις

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.
Θεῖον κλίμακα, ὑποστηρίξας, τὴν τῶν λόγων σου, μέθοδον πάσι, Μοναστῶν ὑφηγητὴς ἀναδέδειξαι, ἐκ πρακτικῆς Ἰωάννη καθάρσεως, πρὸς θεωρίας ἀνάγων τὴν ἔλαμψιν. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

“ Τα βήματα της Αγιότητας “





Τελέστηκε το απόγευμα της Κυριακής 27 Μαρτίου 2016 ο Γ’ Κατανυκτικός Εσπερινός στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Το θείο λόγο κήρυξε ο λόγιος Αγιορείτης Μοναχός π. Ιλαρίων Νεοσκητιώτης με θέμα : “ Τα βήματα της Αγιότητας “. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι η Αγιότητα αποτελεί το σκοπό της ζωής του κάθε βαπτισμένου Χριστιανού. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα δημιουργήματα του Θεού, η Θέωση. Άγιος είναι ο άνθρωπος που ζει το Άγιον και Άγιον είναι το Θείον. Η συμπεριφορά, οι κινήσεις και οι ενέργειες του ανθρώπου αποτελούν ενεργούσες εκφράσεις του Θείου. Η        Θέωση δεν είναι απλό ηθικό επίτευγμα, αλλά προπάντων είναι οντολογική μεταμόρφωση που συντελείται όταν ο άνθρωπος κοινωνεί με το Θεό.
Επιπροσθέτως ο π. Ιλαρίων υπογράμμισε ότι σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αφού ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Εύα και εκείνοι εξορίστηκαν από τον Παράδεισο μετά την πτώση τους , τότε οι άνθρωποι του Θεού μέχρι την Ενσάρκωση του Λόγου όνομάζονταν Δίκαιοι, ακολούθως έρχεται  η  Αγιότητα, από το Χριστό μας που λαμβάνει την ανθρώπινη σάρκα και την αγιάζει, τοποθετόντας τον άνθρωπο στα δεξιά του Θεού Πατρός, μετέχει δηλαδή ο άνθρωπος στην Αγία Τριάδα. Αυτή η σχέση Θεού και ανθρώπου είναι θεμελιωμένη πάνω στην ελευθερία. Εκούσια ο άνθρωπος δέχεται να ακολουθήσει το Χριστό, να άρει το δικό του σταυρό, να νεκρώσει τα πάθη του και να συναναστηθεί με τον Κύριο. Έτσι εργάζεται ο Θεός, διότι Εκείνος  είναι η ελευθερία.
Καταλήγοντας ο π. Ιλαρίων τόνισε ότι το μήνυμα του Χριστού συγκεφαλαιώνεται στην Αγάπη μετά αλλήλων, την εντολή που έδωσε στους Μαθητές Του το βράδυ του Μυστικού Δείπνου. Αγαπώντας ο άνθρωπος τους αδελφούς του, ομοιάζει με τον Τριαδικό Θεό, όπου μεταξύ των Προσώπων υπάρχει η αγαπητική σχέση. Εκείνος που αγαπά ξέρει και να συγχωρεί. Αυτό ζητά ο Χριστός μας από όλους εμάς,  να αγαπάμε  και να συγχωρούμε.
Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Κερκύρας ευχαρίστησε τον π. Ιλαρίωνα, σημειώνοντας ότι ο Αγιασμός της ζωής μας αποτελεί το σκοπό της υπάρξεώς μας.  Είναι μεγάλη τιμή για την Τοπική μας Εκκλησία να ακούμε βιώματα Πατέρων του Αγίου Όρους, που έχουν αφιερώσει όλη τους τη ζωή στον Κύριό μας και στην Παναγία μας και μέσω της προσευχής και της ασκήσεως, γίνονται μέτοχοι των δωρεών του Αγίου Θεού μας.   









Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Οι Β' Χαιρετισμοί στο Ι.Π. του Αγίου Σπυρίδωνος






Τελέστηκε το απόγευμα της Παρασκευής 25 Μαρτίου 2016 στο ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος η Ακολουθία του Εσπερινού και εν συνεχεία εψάλη η Β' στάση των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου. 
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος εξήρε την προσωπικότητα της Παναγίας και τον σημαίνοντα ρόλο της στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας και Απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους.
Δυστυχώς, συνέχισε ο κ. Θεόκλητος, η σημερινή κατάσταση που βιώνουμε είναι αποτέλεσμα της απομακρύνσεώς μας από το Θεό.  Κυριαρχεί ο πόλεμος, το μίσος μεταξύ των ανθρώπων και η κακία. Μόνη λύση σε όλο αυτό το αδιέξοδο, αποτελεί η επιστροφή μας στο Χριστό, μιμούμενοι τη ζωή της Παναγίας μας, μιας ζωής Αγιοπνευματικής και τήρησης του Θείου Θελήματος, κατέληξε ο Σεβασμιώτατος. 








 

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου



 Η Εκκλησία μας γιορτάζει το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο του (κεφ. Α' στίχ. 26-38). Την ήμερα αυτή, ο θεόσταλτος αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Και Όταν η Παρθένος αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά. «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και την καταστροφή στην οποία είχε οδηγηθεί μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.

Αξίζει, όμως, να δούμε πως οι εμπνευσμένοι υμνωδοί της Εκκλησίας μας έψαλαν το κοσμοσωτήριο άγγελμα: «Σήμερον χαράς Ευαγγέλια παρθενική πανήγυρις τα κάτω τοις άνω συνάπτεται• ο Αδάμ καινουργείται η Εύα της πρώτης λύπης ελευθερούται και η σκηνή της καθ' ημάς ουσίας τη θεώσει του προσληφθέντος φυράματος ναός Θεού κεχρημάτικεν. Ω μυστήριον! ο τρόπος της κενώσεως άγνωστος, ο τρόπος της συλλήψεως άφραστος. Άγγελος λειτουργεί τω θαύματι παρθενική γαστήρ τον Υίόν υποδέχεται, Πνεύμα άγιον καταπέμπεται Πατήρ άνωθεν ευδοκεί, και το συνάλλαγμα κατά κοινήν πραγματεύεται βούλησιν εν ω και δι' ου σωθέντες, συνωδά τω Γαβριήλ, προς την Παρθένον βοήοωμεν χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, εξ ης ή σωτηρία, Χριστός ο Θεός ημών, την καθ' ημάς προσλαβόμενος φύσιν προς εαυτόν έπανήγαγεν».

Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής. Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Άγιος Νίκων Ίερομάρτυρας και οι 199 μαθητές του



Βιογραφία
O Άγιος Νίκων, γεννήθηκε στη Νεάπολη της Ιταλίας, την εποχή του ηγεμόνα Κυντιανού, από πατέρα ειδωλολάτρη και μητέρα Χριστιανή, η οποία τον γαλούχησε σύμφωνα με τα ευαγγελικά δόγματα. Σε νεαρή ηλικία έγινε στρατιωτικός και πολύ γρήγορα διακρίθηκε για την ανδρεία και την πειθαρχία του. Η ψυχή του όμως, ποθούσε τον βίο της άσκησης και της αφιέρωσης. Γι' αυτό ξεκίνησε για την περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως, Έκανε όμως μία πρώτη στάση στη Χίο. Εκεί δέχτηκε το Άγιο Βάπτισμα και αφιερώθηκε στην ασκητική ζωή και στη μελέτη των Αγίων Γραφών. O τοπικός επίσκοπος, διέκρινε τα χαρίσματά του και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και λίγο αργότερα τον τοποθέτησε ηγούμενο 190 αδελφών για να τούς νουθετεί και να τούς καθοδηγεί. Πολύ γρήγορα, η συνοδεία απέκτησε μεγάλη φήμη. Όμως όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του, ο Άγιος και η συνοδεία του, μαζί με άλλους εννέα, σχημάτισαν μια ευσεβέστατη αδελφότητα και εγκαταστάθηκαν στη Σικελία. Σύντομα όμως δέχθησαν την επίθεση του ηγεμόνα, αρνήθηκαν, συνελήφθησαν, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και τέλος θανατώθηκαν.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Νικήσας τὸν δόλιον, ἄσκητικαις ἀγωγαίς, κανὼν ἐχρημάτισας, τῶν σῶν κλεινῶν φοιτητῶν, ἀκρότητι βίου σου, ὅθεν σὺν τούτοις ἅμα, γεγονῶς ἐν τὴ Δύσει, ἔδυσας ἐν ἀθλήσει, σὺν αὐτοὶς Πάτερ Νίκων, μεθ' ὧν καὶ κατεφοίτησας αἴγλη τὴ ἄνωθεν.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Κατανυκτικός Εσπερινός στον Άγιο Σπυρίδωνα





Τελέστηκε το απόγευμα της Κυριακής 20 Μαρτίου 2016 ο Κατανυκτικός Εσπερινός στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Μετά το πέρας του Εσπερινού ο π. Γεώργιος Μεταλληνός ανέπτυξε την ομιλία του με θέμα : “ Ορθοδοξία, Αγιότητα και αίρεση “, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ο λόγος υπάρξεως εντός της Εκκλησίας είναι η θέωση του ανθρώπου, δηλαδή η ανέλιξή του μέσα στην Άκτιστη Θεϊκή χάρη, ο αγιασμός του. Δεν υπήρξε ποτέ κενό στην πολιτιστική και πνευματική μας συνέχεια, ακόμη και στα σκοτεινά χρόνια της δουλείας, διότι το βάρος στην Ορθοδοξία έγκειται στην Αγιότητα. Η Αγιότητα αποτελεί την πορεία προς τη Θέωση. Δεν έχει σημασία που θα φθάσει κανείς, αρκεί να βρίσκεται σε αυτή την ευθεία πορεία προς τη Θέωση. Ο Χριστός και η Εκκλησία Του καλούν τον άνθρωπο να ενταχθεί ολόκληρος στο Σώμα Του, για να μπορέσει να πραγματοποιήσει το σκοπό της υπάρξεώς του, δηλαδή τη σωτηρία του. Ο Θεός σ’αυτό ακριβώς προορίζει κάθε άνθρωπο  “ πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν “. Επίγνωση είναι η τελεία γνώση του Χριστού, που αποκτάται με τη Θέωση, την ύψιστη Αγιοπνευματική εμπειρία του πιστού. Γι’αυτό η Εκκλησία χαρακτηρίζεται κατά τον Ιερό Χρυσόστομο ως ιατρείο πνευματικό και εργαστήριο Αγιότητος. Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος αναφέρει σε μια από τις Επιστολές του, ότι οι αιρέσεις δεν έχουν Αγιότητα, διότι ασχολούνται με ηθικολογικά προβλήματα και δεν οδηγούν τον άνθρωπο στη σωτηρία. Η Αγιότητα βιώνεται όχι ως έννοια ηθική, αλλά πνευματική.
Ακόμη ο π. Γεώργιος υπογράμμισε ότι το Ιερό λείψανο του Αγίου Συρίδωνος είναι το μεγαλύτερο Θαύμα και απόδειξη της παρουσίας της Χάριτος του Θεού. Ο Ευγένειος Βούλγαρης γράφει συγκεκριμένα ότι ποιος δεν έχει ακούσει τα διηνεκώς παράδοξα που συνδέονται με τον Άγιο Σπυρίδωνα ; Οι παρεμβάσεις του Αγίου υπέρ της Ορθοδοξίας τόσο εν ζωή, όσο και μετά την κοίμησή του, μας δείχνουν ότι δεν νοείται Αγιότητα χωρίς αγώνες υπέρ της πίστεως, δηλαδή χωρίς Ορθόδοξη ομολογία και έλεγχο της αιρετικής πλάνης. Εμείς δεν καταδικάζουμε κανέναν ως άνθρωπο, αλλά μπορούμε να μιλήσουμε για την αυθεντικότητα ή όχι της Πίστεως. Σε αυτό το σημείο εδράζεται και το έργο των Επισκόπων ως φύλακες και υπερασπιστές της Ορθοδοξίας, στηριζόμενοι τόσο από τον κλήρο, όσο και  από το λαό του Θεού. Δεν είναι δυνατόν να εξουθενώνεται η εικόνα του Θεού που είναι ο άνθρωπος και να μένουμε απαθείς, με τη δικαιολογία ότι ασκούμαστε. Αυτή είναι δαιμονική άσκηση. Η αλήθεια της ασκήσεως αποδεικνύεται με τη μαρτυρία υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως, υπέρ της αληθείας, κατέληξε ο π. Γεώργιος.
Εν συνεχεία αφού ευχαρίστησε τον π. Γεώργιο, ο Σεβασμιώτατος τίμησε δύο Ιεροψάλτες για την επί πολλά χρόνια διακονία τους στα Ιερά Αναλόγια, με την ύψιστη τιμή της Ι.Μ. Κερκύρας, τον Χρυσούν Σταυρό του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος. Πρόκειται για τους κυρίους Λάμπρο Γεωργιάδη με καταγωγή από την Πάργα, Πρωτοψάλτη του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού της Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης επί 45 χρόνια και τον Σωτήριο Αντίοχο εκ Παξών, Λαμπαδάριο του αριστερού αναλογίου του Ιερού Προσκυνήματος του Αγίου Σπυρίδωνος επί 49 χρόνια.
Να σημειωθεί τέλος ότι λόγω αδιαθεσίας του κ. Γεωργιάδη τον Χρυσούν Σταυρό παρέλαβε αντ’αυτού η κόρη του. 

  














Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Κέρκυρα





Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε η Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Κέρκυρα, όπου το πρωί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης τελέστηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Ακολούθησε η Λιτάνευση του Ιερού Σκηνώματος της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, αλλά και της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας της Δημοσιάνας. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη αγιογραφία φιλοτεχνήθηκε το 14ο αιώνα και σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, ήταν εκείνη που την περίοδο της Ενετοκρατίας κατείχε την πρώτη θέση στις ιερές πομπές.
Ο κ. Νεκτάριος στο λόγο του προς τους πιστούς τόνισε ότι η Ορθοδοξία μας είναι η ταυτότητά μας και η αυτοσυνειδησία μας. Στη σημερινή εποχή η Ορθοδοξία αποτελεί την αύρα της αιωνιότητας, που προσδίδει στον άνθρωπο την απαντοχή του, τη δύναμη για να μπορέσει να βαδίσει μέσα στις αντιξοότητες. Κουράστηκε ο σύγχρονος άνθρωπος να ζει με τα υλικά πράγματα και να ακούει διάφορες υποσχέσεις. Το γεγονός ότι αυξάνονται τα μέλη της Εκκλησίας μας, αποτελεί τη διακήρυξη και την ομολογία της Πίστεως στην Ορθοδοξία μας.
Κλείνοντας ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε η Παναγία η Δημοσιάνα να σκέπει και να ευλογεί το νησί και η Αγία Θεοδώρα να είναι εκείνη που θα μας υπενθυμίζει τους αγώνες τους οποίους οφείλουμε να δώσουμε  και εμείς σε μια εποχή εφάμιλλη με την περίδο που έζησε εκείνη. Ας ορθώσουμε τον Ορθόδοξο λόγο με παρρησία σε όλους εκείνους επιχειρούν να ξεριζώσουν την πίστη αυτού του λαού στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.  






















Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Α΄ Κυριακή των Νηστειών - της Ορθοδοξίας



Η αγία αυτή ημέρα είναι ξεχωριστή, διότι παρά το κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, εορτάζει λαμπρά η Ορθοδοξία μας, η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Ποιούμε ανάμνηση του κορυφαίου γεγονότος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, της αναστηλώσεως των ιερών εικόνων, το οποίο επισυνέβη το 843 μ.Χ. στο Βυζάντιο, χάρις στην αποφασιστική συμβολή της βασιλίσσης και μετέπειτα αγίας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Θεοφίλου (840 - 843 μ.Χ.).

Αναφερόμαστε στη μεγάλη εικονομαχική έριδα, η οποία συντάραξε κυριολεκτικά την Εκκλησία μας για περισσότερα από εκατό χρόνια. Το 726 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Λέων ο Γ' ο Ίσαυρος (717 - 741 μ.Χ.) αποφάσισε να επιφέρει στο κράτος ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μια από αυτές ήταν η απαγόρευση προσκύνησης των ιερών εικόνων, επειδή, παίρνοντας αφορμή από ορισμένα ακραία φαινόμενα εικονολατρίας, πίστευε πως η χριστιανική πίστη παρέκλινε στην ειδωλολατρία. Στην ουσία όμως εξέφραζε δικές του ανεικονικές απόψεις, οι οποίες ήταν βαθύτατα επηρεασμένες από την ανεικονική ιουδαϊκή και ισλαμική πίστη. Η αναταραχή ήταν αφάνταστη. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο φοβερά αντιμαχόμενες ομάδες, τους εικονομάχους και τους εικονολάτρες. Οι διώξεις φοβερές. Μεγάλες πατερικές μορφές ανάλαβαν να υπερασπίσουν την ορθόδοξη πίστη. Στα 787 μ.Χ. συγκλήθηκε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος, η οποία διατύπωσε με ακρίβεια την οφειλόμενη τιμή στις ιερές εικόνες. Σε αυτή επίσης διευκρινίστηκαν και άλλα δυσνόητα σημεία της χριστιανικής πίστεως, έτσι ώστε να έχουμε πλήρη αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και να ομιλούμε για θρίαμβο της Ορθοδοξίας μας.

Η εικόνα στην Ορθοδοξία μας δεν αποτελεί αντικείμενο λατρείας, αλλά λειτουργεί αποκλειστικά ως μέσον τιμής του εικονιζόμενου προσώπου. Ακόμα και ο Χριστός μπορεί να εικονισθεί, διότι έγινε άνθρωπος. Μάλιστα όποιος αρνείται τον εικονισμό του Χριστού αρνείται ουσιαστικά την ανθρώπινη φύση Του! Οι μεγάλοι Πατέρες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας μας, που αναδείχθηκαν μέσα από τη λαίλαπα της εικονομαχίας, διατύπωσαν το ορθόδοξο δόγμα με προσοχή και ευλάβεια. Η προσκύνηση της ιερής εικόνας του Χριστού και των άλλων ιερών προσώπων του Χριστιανισμού δεν είναι ειδωλολατρία, όπως κατηγορούνταν από τους εικονομάχους, διότι η τιμή δεν απευθύνεται στην ύλη, αλλά στο εικονιζόμενο πρόσωπο, καθότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει» (Μ.Βασίλειος P . G . 32,149) και «Προσκυνούμεν δε ταις εικόσιν ου τη ύλη προσφέροντες την προσκύνησιν, αλλά δι΄αυτών τοις εν αυταίς εικονιζομένοις» (Ι. Δαμασκ. P . G .94 1356). Η ευλογία και η χάρη που λαμβάνει ο πιστός από την προσκύνηση των ιερών εικόνων δίνεται από το ζωντανό ιερό πρόσωπο και όχι από την ύλη της εικόνας.

Η εικόνα έχει τεράστια ποιμαντική χρησιμότητα. Μια εικόνα, σύμφωνα με γλωσσική έκφραση, αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει ότι μέσω της εκκλησιαστικής εικονογραφίας οι πιστοί βοηθούνται να αναχθούν στις υψηλές πνευματικές θεωρίες και στο θείον.

Βεβαίως η ηρεμία δεν αποκαταστάθηκε, διότι εξακολουθούσαν να βασιλεύουν εικονομάχοι αυτοκράτορες. Στα 843 η ευσεβής αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επίτροπος του ανήλικου γιου της Μιχαήλ του Γ΄, έθεσε τέρμα στην εικονομαχική έριδα και συνετέλεσε στο θρίαμβο της Ορθοδοξίας.

Οι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται ο θρίαμβος του ορθοδόξου δόγματος την πρώτη Κυριακή των Νηστειών για να δείξει στους πιστούς πως ο πνευματικός μας αγώνας θα πρέπει να συνδυάζεται με την ορθή πίστη για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Νηστεία και ασκητική ζωή έχουν και άλλες αιρέσεις ή θρησκείες, και μάλιστα με πολύ αυστηρότερους κανόνες άσκησης. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να σωθούν και να ενωθούν με το Θεό. Η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια, αντίθετα η πλάνη και το ψεύδος οδηγούν σε αδιέξοδα και εν τέλει στην απώλεια.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος β'.
Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν αγαθέ, Αιτούμενοι συγχώρεσιν των πταισμάτων ημών βουλήσει γαρ ηυδόκησας ανελθείν εν τω Σταυρώ ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού όθεν ευχαρίστως βοώμεν χαράς επλήρωσας τα πάντα ο σωτήρ ημών ο παραγενόμενος εις το σώσαι τον κόσμον.