Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος : “ Ο Άγιος Σπυρίδων υπήρξε ουράνιος άνθρωπος και επίγειος Άγγελος “.

Με μεγαλοπρέπεια τελέστηκε το πρωί της Δευτέρας 12 Δεκεμβρίου 2016 Πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, επί τη μνήμη του, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Ναζαρέτ κ. Κυριακού, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμοθέου, Άρτης κ. Καλλινίκου και του επιχώριου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας η Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας, παιάνισε τιμώντας τον Προστάτη της, Άγιο Σπυρίδωνα.

Στην προσφώνησή του ο Μητροπολίτης Κερκύρας, αφού ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο για την παρουσία του στο νησί της Κέρκυρας, επεσήμανε ότι : “Ἑορτάζει σήμερα ὁ Ἅγιός μας! Ἑορτάζει ὁ τόπος μας τόν προστάτη του στήν περίοδο τῆς εἰρήνης καί τόν πρόμαχό του στήν περίοδο τοῦ κινδύνου. Καί καθώς περατοῦται τό σωτήριον ἔτος 2016, κατά τό ὁποῖο συμπληρώθηκαν τριακόσια χρόνια ἀπό τήν σωτηρία τῆς Κέρκυρας διά τοῦ Ἁγίου μας ἀπό τήν ὀθωμανική ἐπιδρομή μέ τό θαῦμα τῆς 11^ης Αὐγούστου 1716 ἦρθε ἡ ὥρα σήμερα νά κάνουμε μία ἀποτίμηση ὄχι τῶν ἐκδηλώσεων διά τῶν ὁποίων ἡ τοπική μας Ἐκκλησία ἀγωνίστηκε νά τιμήσει τήν ἐπέτειο, ἀλλά τοῦ κατά πόσον βιώνουμε τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα ὡς προστάτη καί πρόμαχο.

Βεβαίως καί τό πιστεύουμε ἀκραδάντως ὅτι ὁ Ἅγιός μας εἶναι ὁ προστάτης μας. Διαφυλάττει τήν ὀρθόδοξη πίστη καί παράδοση, καθοδηγῶντας μας στήν διατήρηση τῆς δογματικῆς ἀκεραιότητος καί ἀκρίβειας τῆς πίστεως. Εἴμαστε ὀρθόδοξοι καί μέ τόν Ἅγιο ἐπικεφαλῆς ἀγωνιζόμαστε νά κρατήσουμε τήν αὐθεντικότητά μας σέ μία ἐποχή θρησκευτικοῦ ἀποχρωματισμοῦ. Καθώς προσκυνοῦμε τό ἅγιό σκήνωμά του, δίδουμε τήν ὑπόσχεση ὅτι «ἔστι Θεός ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς, ᾧ ἡμεῖς λατρεύομεν, δυνατὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς» (Δανιήλ, 3,17), ὑπάρχει ὁ Θεός μας στόν οὐρανό, Αὐτός τόν ὁποῖο λατρεύουμε καί μπορεῖ νά μᾶς σώσει ἀπό τά ρεύματα τῆς ἀθεΐας, τῆς κακίας, τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ,  μπορεῖ νά μᾶς προφυλάξει ἀπό τόν διχασμό καί τήν κακία, Ἐκεῖνος πού μᾶς δίνει τήν εὐλογία νά ἔχουμε στόν τόπο μας πατέρα καί φίλο τόν Ἅγιό μας, τήν ἀπαντοχή καί τό καύχημά μας.

Εἴμαστε ὀρθόδοξοι καί αὐτό τό μήνυμα τό μεταφέρουμε στήν νέα γενιά. Στά παιδιά μας τά ὁποῖα ἐξακολουθοῦν νά ἐκκλησιάζονται. Νά γιορτάζουν τιμῶντας τόν Ἅγιό μας καί παιανίζοντας πρός τιμήν του. Σ’ ἐκεῖνα τά ὁποῖα, εἰς πεῖσμα τῶν καιρῶν, ἀντιστέκονται στήν νοοτροπία ὅτι ὑπάρχουμε μόνο γιά τόν ἑαυτό μας, εἶναι εὐαίσθητα καί ἐνδιαφέρονται γιά τόν συνάνθρωπο. Σ’ ἐκεῖνα τά ὁποῖα μέρα καί νύχτα θά περάσουν ἀπό τόν ναό τοῦ Ἁγίου γιά νά τοῦ ἐναποθέσουν τίς ἀγωνίες καί τα προβλήματά τους ἤ καί γιά νά πάρουν τήν εὐχή του γιά κάθε ἔργο τό ὁποῖο καλοῦνται νά πράξουν “.

Στο τέλος του λόγου του ο κ. Νεκτάριος δώρησε στο Μακαριώτατο μια εικόνα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, για να τον ενισχύει στον πολυποίκιλο αγώνα του, ως φυλακτήριο και ενθύμιο.

Εν συνεχεία το λόγο κήρυξε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, ο οποίος αφού ευχαρίστησε τον κ. Νεκτάριο, για την αγάπη του και την αβραμιαία φιλοξενία του, επεσήμανε ότι ο Άγιος Σπυρίδων υπήρξε, όπως πολύ ωραία αναφέρει ο ιερός υμνοδός, ουράνιος άνθρωπος και επίγειος Άγγελος. Πέτυχε με τον πνευματικό του αγώνα συν Θεώ, το καθ’ομοίωσιν, δείχνοντάς μας το δρόμο του Αγιασμού και την εν Χριστώ Ιησού κοινωνίας. Ο Άγιος δεν σπούδασε. Ήταν ποιμένας προβάτων. Όμως ολόκληρη η βιοτή του συγκεφαλαιώνεται στη διακονία του πλησίον. Ο Χριστός τον εκόσμισε με τα Χαρίσματα του Παρακλήτου, την αγάπη, την ταπείνωση, τη μακροθυμία και την ελπίδα. Η Εκκλησία μας τιμά τους Αγίους για δύο λόγους. Πρώτον για να τους ευχαριστήσει, καθότι εκείνοι αενάως πρεσβεύουν και έχουν παρρησία ενώπιον του θρόνου του Παντοκράτορος Θεού και δεύτερον για να παραδειγματιστούμε εμείς οι ίδιοι και να μιμηθούμε τη ζωή τους.

Επιπλέον ο Μακαριώτατος υπογράμμισε ότι ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, μια εποχή δύσκολη από όλες τις απόψεις, χρειάζεται να βρούμε την ανθρωπιά μας, διότι σήμερα η λέξη άνθρωπος έχει δυστυχώς αντικατασταθεί από τη λέξη άτομο. Χαρακτηριστικό του ατόμου, σύμφωνα και με τις θετικές επιστήμες είναι ότι δεν μερίζεται. Αυτό ερμηνεύεται θεολογικά ως έλλειψη του  “κοινωνείν”. Η Εκκλησία μας όμως, ως Σώμα του Χριστού, μάς καλεί ευχαριστιακά, να γίνουμε κοινωνοί του Σώματος και Αίματος του Σωτήρος μας, ως αδελφοί. Γι’αυτό και η Εκκλησία δεν διώχνει κανέναν από κοντά Της, αλλά ως στοργική Mητέρα απλώνει τα χέρια Της, περιμένοντας τα τέκνα Της, να επιστρέψουν κοντά Της. Ο άνθρωπος ελεύθερα αποφασίζει αν θα βρίσκεται εντός της Εκκλησίας  ή εκτός.

Καταλήγοντας ο Μακαριώτατος ευχήθηκε ο Άγιος Σπυρίδων να δίδει φώτιση και ενότητα σε όλους μας.