Η Δ’ Στάση των Χαιρετισμών στην Ι.Μ. Κερκύρας

Την Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018 τελέστηκε στον Ι.Ν. του Αγίου Ιωάννου πόλεως, η Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.

Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κερκύρας σχολίασε τον στίχο : “ Χαίρε, λουτήρ εκπλύνων συνείδησην, χαίρε κρατήρ κιρνών αγαλλίασιν”, σημειώνοντας ότι η Παναγία μας ελευθέρα βουλήσει δέχθηκε να συνεργαστεί στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας, για την σωτηρία ολάκερου του ανθρωπίνου γένους, την ενσάρκωση δηλαδή του Υιού και Λόγου του Θεού, που το γεγονός απετέλεσε τομή στην ιστορία της ανθρωπότητας, χωρίζοντάς την σε προ Χριστού και μετά Χριστόν. Τους αιώνες πριν την έλευση του Κυρίου στην γη, οι άνθρωποι βιώνοντας τα αποτελέσματα της εξορίας από τον Παράδεισσο και της διακοπής της κοινωνίας μετά του Θεού, είχαν συνείδηση ακάθαρτη, που τους οδηγούσε στην πραγματοποίηση παντός έργου πονηρού, όπως της αντικατάστασης της λατρείας στον αληθινό Θεό, με την προσκύνηση των ειδώλων, τον ηθικό ξεπεσμό κ.ο.κ. Η Παναγίας μας λοιπόν, ως μητέρα του Θεού, γίνεται το λουτρό, ώστε η ανθρώπινη συνείδηση να καθαριστεί, βιώνοντας και κατανοώντας τον Θεό καθώς εστί. Την συνείδηση αυτή, τον νου με άλλα λόγια της ψυχής, είχαν  και έχουν οι Άγιοι της Πίστεώς μας. Η διαφορά μεταξύ ημών και των Αγίων έγκειται στο ότι οι τελευταίοι συνειδητοποίησαν την αμαρτωλότητά τους, μετανόησαν και έπειτα με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος βίωσαν, μέσα στην καρδιά τους όλα τα υπερφυά  γεγονότα που συνέβησαν, ώστε να σωθεί ο άνθρωπος.

Επιπροσθέτως ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι η Θεοτόκος είναι και ο κρατήρας εκείνος που μας προσφέρει την αγαλλίαση, που δεν είναι τίποτε άλλη, παρά η Θεία Ευχαριστία, η ένωση με τον Χριστό. Πραγματική αγαλλίαση ο άνθρωπος βιώνει μονάχα κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Ο κόσμος μας σήμερα γνωρίζει πολύ καλά ότι όλοι αυτοί που του επαγγέλονταν την αγαλλίαση, είτε πολιτικές ιδεολογίες, είτε φιλοσοφικά ρεύματα, είτε οι διάφορες ανατολικές θρησκείες, τελικά τον ενέπαιξαν, χαρίζοντάς του μονάχα υπαρξικά αδιέξοδα και απελπισία. Η ελπίδα και το καύχημα της ανθρωπότητος είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Εσταυρωμένος και Αναστάς εκ νεκρών.

Καταλήγοντας ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε τους πιστούς να οδηγηθούν στην μετάνοια, η οποία δεν είναι μια στιγμιαία πράξη του ανθρώπου που αποφασίζει να πορευτεί με τον Θεό, αλλά ένας διαρκής αγώνας, μέχρι τον τάφο, καθότι η παρούσα ζωή είναι στάδιο, δάκρυα και πόνος, με τα οποία ο άνθρωπος καθαρίζεται, εν συνεχεία φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα και στο τέλος γίνεται θεός κατά χάριν.