Πολυαρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα

Το απόγευμα της Πέμπτης 10 Αυγούστου 2017 τελέστηκε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος Πολυαρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός, επί τη αναμνήσει  του Θαύματος του Αγίου και της απαλλαγής της νήσου από τους Αγαρηνούς το έτος 1716, χοροστατούντος του Θεοφιλέστατου Επισκόπου Θαυμακού κ. Ιακώβου και  συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Ατλάντας κ. Αλεξίου, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμοθέου, Καρπενησίου κ. Γεωργίου, των Επισκόπων Αλεξάνδρου και Σεργίου και του επιχώριου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας  κ. Νεκτάριος προσφώνησε  και καλωσόρισε στο νησί του Αγίου Σπυρίδωνος τόσο τον  κ. Ιάκωβο, όσο και τους λοιπούς Ιεράρχες, σημειώνοντας ότι η χώρα μας δυστυχώς έχει φθάσει σε τέτοια πνευματική και ηθική κατάπτωση, ώστε από τα πλέον επίσημα χείλη κυβερνητικών παραγόντων, να χαρακτηρίζονται όλοι εκείνοι που αγωνιούν  για το μέλλον αυτού του λαού, ως “ταλιμπάν”. Από την άλλη μεριά θεωρείται ως προοδευτική κάθε άποψη που στρέφεται ενάντια στην πίστη των Ελλήνων. Διώκεται η Εκκλησία μας, όπου αν  ανατρέξει κανείς ιστορικά, θα δει ότι Εκείνη ως στοργική μάνα κράτησε το έθνος μας ενωμένο, όλους τους αιώνες της τουρκοκρατίας. Έτσι και το έτος 1716 ο Άγιος Σπυρίδων εξεδίωξε από το νησί της Κέρκυρας, τους αλλόδοξους Αγαρηνούς, τους γνησίους ταλιμπάν, που στο όνομα της θρησκείας τους, οι ορδές τους κατέσφαζαν τους λαούς, που αρνούνταν να αλλαξοπιστήσουν.

Ο κ. Νεκτάριος τέλος  τόνισε ότι ο Άγιος Σπυρίδων καθημερινά θαυματουργεί, σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που εν ταπεινώσει, εμπιστεύονται την ζωή τους, στον Κύριό μας, τον Ιησού Χριστό, στην μοναδική ελπίδα που έχουμε όλοι μας.

Ακολούθως το θείο λόγο κήρυξε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θαυμακού κ. Ιάκωβος, ο οποίος υπογράμμισε δύο παράγοντες, που λειτούργησαν ώστε να επιτελεστεί το θαύμα, στις 11 Αυγούστου του 1716. Ο πρώτος παράγοντας ήταν η μεγάλη πίστη του λαού της Κερκύρας, που προσέτρεξαν με δάκρυα στα μάτια, στον Προστάτη τους. Οι άνθρωποι αυτοί εμπιστεύονταν τον Άγιο και τον Θεό. Υπήρξαν ανακαινισμένες προσωπικότητες, μέσω της προσευχής. Η ολόθερμη αυτή προσευχή εισακούεται στον Κύριο, διότι δεν έχει μέσα της υστεροβουλία. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η Χάρις του Τριαδικού Θεού, που επεσκίασε την Κέρκυρα, με τις πρεσβείες του Αγίου.

Επιπλέον ο κ. Ιάκωβος επεσήμανε ότι ο Άγιος Σπυρίδων, ένας ταπεινός βοσκός προβάτων, έγινε άνθρωπος του Θεού, διότι ακολούθησε στη ζωή του τον Χριστό. Σφυρηλάτησε με Εκείνον, ζωντανή και γνήσια  σχέση. Η προσευχή του Αγίου δεν ήταν απλή αναπαραγωγή των ύμνων, αλλά κάθε λέξη που ξεστόμιζε, την βίωνε μέσα στην καρδιά του. Η προσευχή του δεν ήταν παθητική, αλλά διατηρώντας την ιδιοπροσωπία του διεισδούσε στην Χάρη του Κυρίου.

Καταλήγοντας ο κ. Ιάκωβος προέτρεψε τους πιστούς να γίνουν κήρυκες του Ευαγγελίου του Χριστού εις τον κόσμο, μάρτυρες της Αληθείας. Δεν αρκεί να κάνουμε διαπιστώσεις για την άσχημη κατάσταση που βιώνουμε. Την διαφορά θα την κάνουμε όταν την Χάρη του  Χριστού, την μεταλαμπαδεύσουμε στους άλλους ανθρώπους.