Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Αγία Κυράννα η Νεομάρτυς



Η Αγία νεομάρτυς Κυράννα γεννήθηκε στο χωριό Αβυσσώκα ή Βυρσόκα, στη σημερινή Όσσα της Θεσσαλονίκης, από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Στο Μαρτύριό της αναφέρεται ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη. Αυτή η εξωτερική ομορφιά της Κυράννας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από το αντικατόπτρισμα της εσωτερικής της ωραιότητας, αποτέλεσε και την αφορμή να οδηγηθεί στο μαρτύριο, καθώς κάποιος γενίτσαρος, εισπράκτορας των φόρων στο χωριό της Κυράννας, που την ερωτεύθηκε, προσπάθησε επανειλημμένα με κολακείες και δώρα να την ελκύσει και να την πείσει να αλλαξοπιστήσει, για να τη νυμφευθεί. Επειδή όμως η Κυράννα δεν αποδεχόταν τις κολακείες, ούτε πολύ περισσότερο τα δώρα του Τούρκου, αυτός νομίζοντας πως θα την κάμψει με τον φόβο άρχισε να την απειλεί ότι θα την βασανίσει σκληρά και τέλος θα την θανατώσει, αν δεν υποχωρήσει και δεν αρνηθεί την πίστη της. Αλλά ούτε αυτά τα μέσα έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα για το γενίτσαρο. Τότε την οδήγησε βίαια στον κριτή της Θεσσαλονίκης και ψευδομαρτύρησε εναντίον της, ότι του είχε δηλώσει ότι θα αλλαξοπιστήσει για να τη νυμφευθεί, αλλά τελικά δεν τήρησε την υπόσχεσή της. Η Αγία Κυράννα με πνευματική ανδρεία ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό. Έτσι οι Τούρκοι την οδήγησαν στη φυλακή.

Ο γενίτσαρος, που την οδήγησε στον κριτή, ζήτησε και έλαβε την άδεια του Αλή Εφέντη, μπέη του κάστρου της Θεσσαλονίκης, να επισκέπτεται την Αγία στη φυλακή, όπου με κολακείες αλλά και βασανιστήρια προσπαθούσε να την μεταπείσει. Όταν έφευγε αυτός, συνέχιζε τα βασανιστήρια ο δεσμοφύλακας, τον οποίο έλεγχαν για την σκληρότητά του τόσο οι υπόλοιποι φυλακισμένοι, όσο και κάποιος άλλος φύλακας Χριστιανός.

Κάποια φορά ο γενίτσαρος επισκέφθηκε και πάλι την Αγία στη φυλακή και την βασάνισε μέχρι θανάτου. Ο Χριστιανός φύλακας επέπληξε τότε δριμύτατα το δεσμοφύλακα και τον απείλησε ότι θα τον καταγγείλει στο πασά, επειδή επέτρεπε να εισέρχονται στη φυλακή παράνομα άνθρωποι ξένοι και να βασανίζουν τους φυλακισμένους. Έτσι, όταν μετά από λίγο ο γενίτσαρος ξαναήλθε στη φυλακή, φοβούμενος ο δεσμοφύλακας δεν του επέτρεψε την είσοδο. Αυτός τότε τον κατήγγειλε στον Αλή Εφέντη, ο οποίος τον κάλεσε και τον επέπληξε, γιατί παράκουσε τις διαταγές του. Ύστερα από αυτό το γεγονός, ο δεσμοφύλακας επέστρεψε οργισμένος στη φυλακή και ξέσπασε πάνω στην Κυράννα, την οποία κρέμασε και άρχισε να χτυπά αλύπητα. Μπροστά σε αυτό το θέμα όλοι οι φυλακισμένοι, ακόμη και οι Μωαμεθανοί, άρχισαν να διαμαρτύρονται και να καταφέρονται εναντίον του δεσμοφύλακος, ο οποίος άφησε την Αγία κρεμασμένη κι έφυγε. Ήταν 28 Φεβρουαρίου του 1751 μ.Χ.

Κατά τις πρώτες πρωϊνές ώρες ένα θείο φως κάλυψε ξαφνικά το σώμα της Αίας Κυράννας, η οποία άφηνε την τελευταία της πνοή, και ύστερα εξαπλώθηκε σε όλη την φυλακή. Μπροστά σε αυτό το θαύμα οι Χριστιανοί ευχαριστούσαν τον Κύριο, ενώ οι Μωαμεθανοί ενόμιζαν ότι ήταν φωτιά και τρομοκρατήθηκαν.

Ο Χριστιανός φύλακας, ο οποίος πήγε να κατεβάσει την κρεμασμένη Αγία, τη βρήκε νεκρή. Στο μεταξύ το φως είχε υποχωρήσει, αλλά παρέμενε σε όλο το χώρο μια άρρητη ευωδία. Ο φύλακας τότε, περιποιήθηκε το ιερό λείψανο της Μάρτυρος, το οποίο την επόμενη μέρα παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη. Στο Συναξάρι της Νεομάρτυρος αναφέρεται ότι το σκήνωμα της Αγίας ενταφιάσθηκε «ἔξω τῆς πόλεως, ἐκεῖ ὅπου ἐνταφιάζονται καὶ τῶν λοιπῶν Χριστιανῶν τὰ λείψανα», δηλαδή στο Κοιμητήριο της Αγίας Παρασκευής.

Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Χαίρε Όσσης ο γόνος και θείον βλάστημα, Παρθενομάρτυς Κυράννα Νύμφη Χριστού του Θεού, η αθλήσασα στερρώς υστέροις έτεσι, και καθελούσα τον εχθρόν, καρτερία σταθε­ρά. Και νυν απαύστως δυσώπει, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Ο Εσπερινός της συγγνώμης στην Ι.Μ. Κερκύρας




Τελέστηκε το απόγευμα της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου 2017 στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος ο πρώτος Κατανυκτικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.

Εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος ομίλησε με θέμα : “Από την αυτογνωσία στην Θεογνωσία”, τονίζοντας ότι ιδιαίτερα στην εποχή μας,  που χαρακτηρίζεται απο την εξωστρέφεια, οι έννοιες της αυτογνωσίας και της εσωστρέφειας συνεπάγονται απομονωτισμό και ψυχική ανισορροπία. Η Εκκλησία μας από την άλλη μεριά όμως μάς καλεί να εξετάζουμε ενδελεχώς τον εαυτό μας, κρίνοντάς τον αυστηρά και όχι απλώς να επιρρίπτουμε τις ευθύνες για την κακή κατάσταση που βιώνουμε σε κυβερνήσεις και διεθνή συστήματα.

Επιπλέον ο Μητροπολίτης Κερκύρας υπογράμμισε ότι πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας μας αναφέρονται στην σπουδαιότητα της αυτομεμψίας  και κατ’επέκταση στην αυτογνωσία, η οποία οδηγεί με τη σειρά της στη Θεογνωσία. Επ’ουδενί τρόπω  η Θεογνωσία  δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως γνώση της ουσίας του Τριαδικού Θεού, αλλά στην κοινωνία με Εκείνον μέσω των Ακτίστων ενεργειών Του. Στις Άκτιστες αυτές ενέργειες περιλαμβάνεται και το Θαβώριο Φως, που είδαν οι Μαθητές κατά τη Μεταμόρφωση του Κυρίου. Αλλά και όλοι οι Άγιοί μας έγιναν μέτοχοι Αυτού. Τη Θεογνωσία μάς την παρέχει ο Ίδιος ο Κύριός μας, όπου με το αψευδές στόμα Του μας διαβεβαιώνει ότι για να φθάσει κανείς στον Πατέρα, περνά πρώτα από Εκείνον. Αυτός είναι η Οδός που οδηγεί στον Πατέρα. Όπου είναι ο Υιός, εκεί βρίσκεται τόσο ο Πατέρας, όσο και ο Παράκλητος. Ο Χριστός προσλαμβάνει το ανθρώπινο σώμα, χαρίζοντάς μας την υιοθεσία μας από το Θεό. Με την ενανθρώπιση του Κυρίου γίναμε τέκνα φωτός.

Εν συνεχεία ο κ. Νεκτάριος απαρίθμησε έξι προϋποθέσεις, μέσω των οποίων ο άνθρωπος από την αυτογνωσία οδηγείται στη Θεογνωσία. Η πρώτη προϋπόθεση είναι  η αγαθή προαίρεση εκ μέρους του ανθρώπου. Η Θεογνωσία απαιτεί αγνότητα καρδιάς. Ο πονηρός άνθρωπος δεν μπορεί να φθάσει στη γνώση του Θεού, όσο και αν ερευνήσει. Η γνώση του Θεού δεν αποτελεί διανοητική υπόθεση. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η αγάπη. Ο Ίδιος ο Τριαδικός Θεός είναι αιώνια αγάπη και επιθυμεί να έρθει σε προσωπική κοινωνία με τον άνθρωπο εν ελευθερία. Η αγάπη αυτή αγκαλιάζει και τους πλησίον μας. Η τρίτη προϋπόθεση είναι η πνευματική κάθαρση. Εκεί που υπάρχει καθαρή καρδιά, εκεί έρχεται και κατοικεί ο ίδιος ο Χριστός και ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος των Θείων Χαρισμάτων, αφού προηγουμένως έχει εκριζώσει τα πάθη του. Η τέταρτη προϋπόθεση είναι η ταπείνωση, ιδιαιτέρως του νοός. Να εγκαταλείψει ο άνθρωπος την αυτονομία του και να ταπεινώσει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού. Η πέμπτη προϋπόθεση είναι η διδαχή του Χριστού, την οποία ο άνθρωπος  χρειάζεται να εναρμονίσει με τη ζωή του. Την διδαχή του Χριστού κήρυξαν οι Προφήτες και οι Απόστολοι. Όποιος αγαπά το Χριστό, Τον αφήνει να μιλήσει στη ζωή του και  ακολουθεί τη φωνή Του. Και τέλος έκτη προϋπόθεση είναι η δύναμη του πνεύματος. Η γνώση στην οποία οδηγείται ο άνθρωπος μέσω της επιστήμης δεν είναι  σωτήριος. Είναι κτιστής τάξεως γνώση. Άλλο όμως  η επιστήμη και άλλος ο δρόμος της Θεογνωσίας, που οδηγείται από το Άγιον Πνεύμα. Το Πνεύμα του Θεού οδηγεί τον άνθρωπο στην επίγνωση της Άκτιστης αλήθειας. Ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά αποκαλύπτεται.

Κλείνοντας ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε οι πιστοί να αποκτίσουν νου Χριστού, κατά την Αγία Τεσσαρακοστή και οι καρδιές τους να είναι πλημμυρισμένες από την παρουσία του Θεού.

Μετά το πέρας της ομιλίας δόθηκε ο καθιερωμένος ασπασμός της συγχωρήσεως εν όψει της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
 












 

Ο Σεβασμιώτατος στο Άγιον Όρος




Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, με αφορμή την πανήγυρη της Ιεράς Καλύβης του Αγίου Χαραλάμπους Αγίου Όρους, επισκέφθηκε τη Νέα Σκήτη, όπου και τέλεσε ιερά αγρυπνία επί τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους. Η αγρυπνία ξεκίνησε στις 19:30 και ολοκληρώθηκε την 7η πρωϊνή της επομένης ημέρας.  Στην αγρυπνία έψαλλαν οι χοροί Βατοπεδινών πατέρων και ψάλτες από τη Νέα Σκήτη.

Ο κ. Νεκτάριος στο λόγο του στην τράπεζα, η οποία ήταν κατάμεστη από πατέρες και προσκυνητές, αναφέρθηκε στο βίο και το μαρτύριο του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους, υπογραμμίζοντας ότι η κρίση για τις αποφάσεις της ζωής μας αρχίζει τώρα. Ακόμη κάλεσε τους πατέρες να προσεύχονται για την πατρίδα και την Εκκλησία μας, βαλλόμενες αμφότερες από την απιστία και την αθεϊα.

Τέλος ο Μητροπολίτης Κερκύρας ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας την κυρίαρχο Ι.Μ. Αγίου Παύλου για την πρόσκληση στην αγρυπνία.

Από τη μεριά του ο Γέρων της Καλύβης Μοναχός Ιλαρίων ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος, καθότι φέτος συμπληρώθηκαν 200 χρόνια, από την αγιογράφηση της Καλύβης.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο κ. Νεκτάριος τέλεσε τα μνημόσυνα των κτητόρων και την επομένη τέλεσε τη Θεία Λειτουργία, όπου εν συνεχεία αναχώρησε από το Αγιώνυμο Όρος.
 








 

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Άγιος Πολύκαρπος Επίσκοπος Σμύρνης



Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης, χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιππησίους. Σε αυτή την επιστολή τους συγχαίρει για την φιλοξενία, την οποία παρείχαν στον Άγιο Ιγνάτιο, όταν αυτός διήλθε από την πόλη τους. Το κείμενο αυτό του Αγίου Πολυκάρπου διακρίνεται για τον αποστολικό, θεολογικό και ποιμαντικό χαρακτήρα του.

Ο Άγιος Πολύκαρπος, διακρινόταν για την σωφροσύνη, τη θεολογική κατάρτιση και την αφοσίωση στη διδασκαλία του Ευαγγελίου, καθώς μιλούσε πάντα σύμφωνα με τις Γραφές. Ήταν ο γνησιότατος εκπρόσωπος της αποστολικής διδασκαλίας σε όλες τις Εκκλησίες της Ασίας. Ο Άγιος Ειρηναίος  παρέχει την πληροφορία ότι ο Άγιος Πολύκαρπος μετέστρεψε πολλούς από τις αιρέσεις του Βαλεντίνου και του Μαρκίωνος στην Εκκλησία του Θεού. Διηγείται μάλιστα και ένα επεισόδιο αναφερόμενο στη στάση του Αγίου Πολυκάρπου έναντι του Μαρκίωνος. Όταν ο αιρεσιάρχης αυτός τον πλησίασε κάποτε και του απηύθυνε την παράκληση: «ἐπεγίνωσκε ἠμᾶς», δηλαδή αναγνώρισέ μας, ο Άγιος απάντησε: «ἐπιγινώσκω, ἐπιγινώσκω σὲ τὸν πρωτότοκον τοῦ Σατανᾶ».

Ένα άλλο επεισόδιο ανάγεται στη γεροντική ηλικία του Αγίου Πολυκάρπου. Όπως είναι γνωστό, οι Εκκλησίες της Μικράς Ασίας εόρταζαν το Πάσχα στις 14 του μηνός Νισσάν, σε οποιαδήποτε ημέρα και αν τύχαινε αυτό. Αντίθετα οι άλλες Εκκλησίες δεν εόρταζαν καθόλου το Πάσχα, αλλά αρκούνταν στον εβδομαδιαίο κατά Κυριακή εορτασμό της Αναστάσεως, τονίζοντας ασφαλώς περισσότερο τον εορτασμό της πρώτης Κυριακής μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Επειδή λόγω της διαφοράς αυτής η Εκκλησία της Ρώμης τηρούσε αυστηρή στάση έναντι των Μικρασιατών, ο Άγιος Πολύκαρπος αναγκάσθηκε να μεταβεί στη Ρώμη, για να διευθετήσει το ζήτημα και άλλα δευτερεύοντα θέματα, με τον Επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο.

Μετά την επιστροφή του από την Ρώμη, υπέργηρος πλέον, συνέχισε την αποστολική δράση του με τόση επιτυχία, ώστε προκάλεσε την οργή των ειδωλολατρών. Αυτή η προδιάθεση ήταν φυσικό να προκαλέσει το μαρτύριό του, που ακολούθησε την εξής πορεία. Ο Κόιντος, ζηλωτής Χριστιανός, ο οποίος ήλθε στη Σμύρνη από τη Φρυγία, παρακίνησε ομάδα Φιλαδελφέων Χριστιανών να προσέλθουν στον ανθύπατο Στάτιο Κοδράτο, για να δηλώσουν σε αυτόν την ιδιότητά τους και την πίστη τους στον Χριστό, πράγμα το οποίο φυσικά προοιώνιζε θάνατο. Τελικά μαρτύρησαν όλοι, εκτός από τον Κόιντο, ο οποίος δειλιάσας την τελευταία στιγμή, θυσίασε στα είδωλα. Ο όχλος, αν και θαύμασε την γενναιότητα των Μαρτύρων, απαιτούσε να εκτελεσθούν οι «άθεοι» και να αναζητηθεί ο Άγιος Πολύκαρπος, ο οποίος πιεζόμενος από τους Χριστιανούς είχε αναχωρήσει σε κάποιο αγρόκτημα. Τελικά ο Άγιος συνελήφθη το έτος 167 μ.Χ. και οδηγήθηκε ενώπιον του ανθυπάτου.

Ο γηραιός Επίσκοπος δεν ταράχθηκε. Το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο και λαμπερό. Ο αστυνόμος Ηρώδης και ο πατέρας του Νικήτας προσπάθησαν να πείσουν τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό. Ο Άγιος όμως, με πνευματική ανδρεία απάντησε ότι υπηρετεί τον Χριστό επί 86 έτη χωρίς καθόλου να Τον εγκαταλείψει. Πως μπορούσε λοιπόν τώρα να Τον βλασφημήσει και να Τον αρνηθεί; Ο ανθύπατος τότε διέταξε να τον ρίξουν στην φωτιά. Ο Γέρων Πολύκαρπος αποδύθηκε μόνος τα ιμάτιά του και περίμενε προσευχόμενος λέγοντας: «Κύριε, ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ τοῦ ἀγαπητοῦ καὶ εὐλογητοῦ παιδός Σου Ἰησοῦ Χριστοῦ Πατήρ, δι’ Οὐ τὴν περὶ Σοῦ ἐπίγνωσιν εἰλήφαμεν, ὁ Θεὸς τῶν ἀγγέλων καὶ δυνάμεων, καὶ πάσης τῆς κτίσεως, καὶ παντὸς τοῦ γένους τῶν δικαίων, οἱ ζώσιν ἐνώπιόν Σου, εὐλογῶ Σε, ὅτι ἠξίωσας μὲ ἧς ἡμέρας καὶ ὥρας ταύτης τοῦ λαβεῖν μὲ μέρος ἐν ἀριθμῷ τῶν μαρτύρων Σου, ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Χριστοῦ Σου, εἰς ἀνάστασιν ζωῆς αἰωνίου, ψυχῆς τε καὶ σώματος, ἐν ἀφθαρσίᾳ Πνεύματος Ἁγίου, ἐν οἲς προσδεχθείην ἐνώπιόν Σου σήμερον ἐν θυσίᾳ πίονι καὶ προσδεκτή, καθὼς προητοίμασας καὶ προσεφανέρωσας καὶ ἐπλήρωσας ὁ ἀφευδὴς καὶ ἀληθινὸς Θεός. Διὰ τοῦτο καὶ περὶ πάντων αἰνῶ Σε, εὐλογῶ Σε, δοξάζω Σε, σὺν τῷ αἰωνίῳ καὶ ἐπουρανίω Ἰησοῦ Χριστό....».

Η φωτιά σχημάτισε γύρω από το σώμα του Αγίου Πολυκάρπου καμάρα χωρίς να τον αγγίζει. Τότε στρατιώτης εκτελεστής τελείωσε τον Άγιο Μάρτυρα διά του ξίφους. Έπειτα το Ιερό λείψανο ρίφθηκε στην φωτιά, οι δε πιστοί συνέλεξαν τα ιερά λείψανα αυτού.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τήν κλῆσιν τοῖς ἔργοις σου, ἐπισφραγίσας σοφέ, ἐλαία κατάκαρπος, ὤφθης ἐν οἴκῳ Θεοῦ, Πολύκαρπε ἔνδοξε∙ σύ γαρ ως Ἱεράρχης, καί στερρός Ἀθλοφόρος, τρέφεις τήν Ἐκκλησίαν, λογικῇ εὐκαρπίᾳ, πρεσβεύων Ἱερομάρτυς, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

“Η Υπεραγία Θεοτόκος πρότυπο για την πνευματικότητά μας”.




Στα πλαίσια του Φροντιστηρίου Στελεχών της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου 2017 στο Πνευματικό Κέντρο, ομιλία της Γερόντισσας Ευφημίας, καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Αγίου Αθανασίου Αγρού, με θέμα : “Η Υπεραγία Θεοτόκος πρότυπο για την πνευματικότητά μας”.

Η Γερόντισσα επεσήμανε ότι η ποιότητα της συμπεριφοράς της Παναγία μας είναι το μέγιστο υπόδειγμα για κάθε άνθρωπο, που εννοώντας το δώρο της σωτηρίας μας, λιώνει από ευγνωμοσύνη. Εκείνη είναι ο μυστικός παράδεισος, μέσα στον οποίο φυτεύτηκε το θείο φυτό, ο Καινός Αδάμ, ο Σωτήρας μας. Όσες πτώσεις και αποτυχίες και αν έχουμε, μπορούμε μέσα σε αυτόν τον παράδεισο, τη Θεοτόκο, να αναζητήσουμε το Χριστό. Η Θεοτόκος ως Πλατυτέρα από την αψίδα των Ιερών των ναών μας, μας υποδέχεται όλους όσους προστρέχουμε σε Εκείνην, οδηγώντας μας στον Υιό Της. Αυτή ως Οδηγήτρια είναι στο τέμπλο, δηλώνοντας την οδηγητική παρουσία Της ανάμεσά μας, κατευθύνοντάς μας προς τον Βασιλέα Χριστό.

Ακόμη, συνέχισε η Γερόντισσα, η Θεομήτωρ προεικονίζεται και στην Παλαιά Διαθήκη, με την φλεγώμενη και μη καιόμενη βάτο, ενώπιον του Μωϋσέως,  δηλωτικό του αειπάρθενού Της, αλλά και στην κλίμακα του Ιακώβ, που ένωνε τη γη με τον ουρανό. Ναός δεν είναι μόνο ο οίκος που λατρεύται ο Τριαδικός Θεός, αλλά και το σώμα του ανθρώπου, εντός του οποίου ενοικεί και ενεργεί  η  Άκτιστη Χάρις του  Θεού. Η καρδιά είναι το Ιερό θυσιαστήριο, όπου προσφέρεται αδιάλειπτα η προσευχή, η δοξολογία και η λατρεία στο Δημιουργό. Η Παναγία μας δεν έλαβε χάρη από την εγκατοίκηση στα Άγια των Αγίων,  αλλά τα Άγια των Αγίων έλαβαν ευλογία από Εκείνην. Εκεί προετοιμάστηκε να γίνει η “Χώρα του Αχωρήτου”. Ο ίδιος ο Θεός την επισκίασε και την ελάμπρυνε. Όταν την επισκέφθηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, για να της αναγγείλει ότι θα συλλάβει το Σωτήρα του κόσμου, Εκείνη απάντησε με ταπείνωση “Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου”. Στην εβραϊκή γραμματεία η λέξη δούλος σημαίνει συνεργάτης, παίδας. Η απάντηση της Παναγίας δηλώνει την ελεύθερη συγκατάθεσή  Της στο μέγα Μυστήριο. Εκείνη είναι ο αναγκαίος συνεργός του Θεού στην πραγματοποίηση του προορισμού της δημιουργίας. Αλλά και εμείς μέσα στη Θεία Λειτουργία, αν δεν πάρουμε την Παναγία εις τα ίδια, όπως περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης κατά τη Σταύρωση, δεν θα είμαστε άξιοι μαθητές του Κυρίου. Αν την πάρουμε εις τα ίδια, αν την έχουμε οικειωθεί δηλαδή ως Μητέρα, τότε Εκείνή θα μπορέσει να πει για εμάς : “Ο υιός μου”.

Καταλήγοντας η Γερόντισσα Ευφημία υπογράμμισε ότι χρειάζεται να προσφέρουμε όλοι μας στην Παναγία ως δώρο τον αγιασμό μας, την εγκράτεια, τη σωφροσύνη, τη νηστεία και την προσευχή μας. Να της προσφέρουμε την καρδιά μας, ώστε να γίνει γόνιμη προς σωτηρίαν. Κάθε μέρα μένει να βάζουμε αρχή και να επιστρέφουμε στο Θεό, βαδίζοντας την οδό, με τη βοήθεια της Θεοτόκου, ταπεινούμενοι και αγαπώντες. Τότε θα μας επισκιάσει η Χάρις, δίδοντάς μας την  ύψστη τιμή της υιοθεσίας, παρά Θεού.
 




 

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Ο Σεβασμιώτατος στους Αργυράδες




Την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ιερούργησε στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος,  στο χωριό Αργυράδες.

Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κερκύρας αναφέρθηκε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, επισημαίνοντας ότι το καθήκον του Κυρίου μας στην επί γης παρουσία Του, εκτός από τον χορτασμό των πεινασμένων, τη θεραπεία των ασθενούντων και τη διακονία των ανθρώπων, ήταν η αποκατάσταση της σχέσεως ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους, η οποία είχε διαρραγεί με την παρακοή των πρωτοπλάστων. Όσοι δέχθηκαν την αλήθεια που κήρυξε ο Χριστός, αυτοί συνδέθηκαν με το Θεό, ενώ εκείνοι που την απέρριψαν έζησαν και ζουν σε μια φρικτή από πνευματικής απόψεως κατάσταση. Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου θα είναι ένδοξη, αφού θα έρθει ως Κριτής της οικουμένης. Όμως υπάρχει η εσφαλμένη εντύπωση σε πολλούς χριστιανούς ότι ο Χριστός θα δικάσει τον κόσμο. Δεν ισχύει όμως αυτό. Οι ίδιες οι πράξεις των ανθρώπων θα τους κρίνουν. Όταν ο άνθρωπος στη ζωή του αστόχησε στο να ενωθεί με το Χριστό, τότε είναι  αδύνατον για αυτόν να αναγνωρίσει το μεγαλείο της Δόξης του Θεού, τη σωτηρία που χαρίζει, την οικείωση μαζί Του δηλαδή. 

Επιπροσθέτως ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε τέσσερις σκέψεις. Η πρώτη είναι ότι σύμφωνα με αυτά που μας είπε ο Κύριός μας θα γίνει η κρίσις. Το δεύτερο είναι  ότι η μελλοντική ζωή  μας προετοιμάζεται από την παρούσα ζωή. Η κόλαση και ο παράδεισος δεν είναι τόποι αλλά πνευματικές καταστάσεις που βιώνει ο άνθρωπος. Παράδεισος είναι η βίωση της χαράς και της κοινωνίας με τον Τριαδικό Θεό. Από την άλλη η κόλαση είναι η διακοπή της κοινωνίας με το Θεό της αγάπης, με τον μόνο Όντα. Αυτό ισοδυναμεί με τον εκμηδενισμό του ανθρώπου. Το τρίτο σημείο είναι ότι  είτε υπάρξει η κόλαση, είτε ο παράδεισος στη ζωή μας, αυτά θα διαρκέσουν αιώνια.  Και το τέταρτο είναι το κριτήριο που θα κριθούμε, πόσο κενώσαμε δηλαδή εαυτούς, διακονώντας τον αδελφό μας ή του φερθήκαμε με κακία, με μίσος και τον απορρίψαμε. Απορρίπτοντας τον κατ’εικόνα Θεού άνθρωπο, αυτομάτως απορρίπτουμε και τον Κύριό μας.

Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε στους πιστούς καλό πνευματικό αγώνα και να οπλιστούν με αγάπη, ταπείνωση και  συγχωρητικότητα, πορευόμενοι στην λαμπροφόρο ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου μας.
 




 

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2017

Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων



Ο Αγιος Θεόδωρος ο Τήρων καταγόταν από το χωριό Αμάσεια στη Μαύρη Θάλασσα, που ονομαζόταν Χουμιαλά, και έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.), Γαλερίου (305 - 311 μ.Χ.) και Μαξιμίνου (305 - 312 μ.Χ.). Ονομάζεται Τήρων, διότι κατετάγη στο στράτευμα των Τηρώνων, δηλαδή των νεοσυλλέκτων, διοικούμενο υπό του πραιπόσιτου Βρίγκα.

Διαβλήθηκε στον πραιπόσιτο ως Χριστιανός και εκλήθηκε σε εξέταση. Εκεί ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό χωρίς δισταγμό. Ο διοικητής Βρίγκας δεν θέλησε να προχωρήσει στην σύλληψη και τιμωρία του Αγίου Θεοδώρου, αλλά τον άφησε να σκεφτεί και να του απαντήσει λίγο αργότερα. Πίστευε ότι ο Θεόδωρος θα άλλαζε και θα θυσίαζε στα είδωλα. Ο Μεγαλομάρτυς όχι μόνο παρέμεινε αδιάσειστος στην πίστη του, αλλά έκαψε και το ναό της μητέρας των θεών Ρέας μετά του ειδώλου αυτής. Αμέσως τότε συνελήφθη και ρίχτηκε από τους ειδωλολάτρες σε πυρακτωμένη κάμινο, όπου και ετελειώθηκε μαρτυρικά.

Η Σύναξη του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος ετελείτο στο αγιότατο Μαρτύριό του, το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Φωρακίου ή Σφωρακίου, το Σάββατο της Α' εβδομάδος των Νηστειών, δηλαδή την ημέρα που ο Άγιος έκανε το θαύμα των κολλύβων σώζοντας τον ορθόδοξο λαό από τα μιασμένα ειδωλόθυτα, τα οποία επρόκειτο από άγνοια να φάει.

Στην Αγιογραφία, ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων εμφανίζεται σε τεσσάρων ειδών μορφές. Είτε μόνος με στρατιωτική στολή, είτε αντιμετωπίζοντας ένα φίδι-δράκο και μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο τον Στρατηλάτη όρθιοι ή πάνω σε άλογα. Πάντα φέρει στρατιωτική στολή.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος β’.
Μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπί ὕδατος ἀναπαύσεως, ὁ ἅγιος Μάρτυς Θεόδωρος ἠγάλλετο· πυρί γάρ ὁλοκαυτωθείς, ὡς ἄρτος ἡδύς, τῇ Τριάδι προσήνεκται. Ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν.

Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Άγιος Ονήσιμος ο Απόστολος



Ο Άγιος Ονήσιμος, ένας από τους εβδομήκοντα Αποστόλους, ήταν δούλος στο σπίτι του Ρωμαίου άρχοντα Φιλήμονος, ο οποίος καταγόταν από την Φρυγία και έγινε Χριστιανός από τον Απόστολο Παύλο. Ο Ονήσιμος έφυγε κρυφά από τον κύριό του και μετέβη στη Ρώμη σε επίσκεψη του Αποστόλου Παύλου. Έτσι αφιερώθηκε στη Διακονία της Εκκλησίας και των Χριστιανών. Ο Παύλος τον απέστειλε πίσω στον Φιλήμονα με επιστολή του, στην οποία ανέφερε για τον Άγιο Ονήσιμο τα ακόλουθα: «Τέτοιος που είμαι, εγώ ο Παύλος ο ηλικιωμένος, και τώρα φυλακισμένος του Ιησού Χριστού, σε παρακαλώ για το παιδί μου, τον Ονήσιμο, ο οποίος άλλοτε σου ήταν άχρηστος, τώρα όμως είναι χρήσιμος και σε εσένα και σε εμένα. Σου τον αποστέλλω πάλι και συ δέξου αυτόν που είναι η καρδιά μου. Θα ήθελα να τον κρατήσω κοντά μου, για να με υπηρετεί, αντί σου, στην φυλακή που είμαι χάριν του Ευαγγελίου, αλλά δεν ήθελα να κάνω τίποτε χωρίς την δική σου συγκατάθεση, για να μην γίνει η αγαθή σου πράξη αναγκαστικά αλλά με την θέλησή σου. Ίσως γι' αυτό αποχωρίσθηκε προσωρινά από εσένα, για να τον έχεις παντοτινά, όχι πλέον σαν δούλο, αλλά περισσότερο από δούλο, σαν αδελφό αγαπητό, ιδιαίτερα για μένα, πόσο μάλλον για σένα και σαν άνθρωπο και σαν Χριστιανό. Εάν λοιπόν, με θεωρείς φίλο, δέξου τον σαν να ήμουν εγώ».

Ο Απόστολος Ονήσιμος επανέκαμψε στη Ρώμη προς τον Απόστολο Παύλο και τον διακονούσε. Μετά το μαρτύριο του Αποστόλου Παύλου συνελήφθη υπό του επάρχου Ρώμης Τερτύλου και εξορίσθηκε στους Ποτιόλους της Ιταλίας. Όμως ο Ονήσιμος συνέχισε με ζήλο να κηρύττει τον Λόγο του Θεού. Όταν ο έπαρχος Τέρτυλος επισκέφθηκε τον τόπο εξορίας του και πληροφορήθηκε τη χριστιανική του δράση, διέταξε να συλληφθεί ο Άγιος και να βασανισθεί. Τον κτύπησαν αλύπητα και με ραβδισμούς του έσπασαν τα σκέλη. Στο τέλος, μετά από φρικώδεις βασάνους, ο Άγιος Ονήσιμος μαρτύρησε και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Το τίμιο λείψανό του παρέλαβε και ενταφίασε μια πλούσια αλλά ευσεβής Ρωμαία Χριστιανή.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος α’. Τῆς Ἐρήμου πολίτης.
Ταὶς ἀκτίσι τοῦ Παύλου φωτισθεῖς τὴν διάνοιαν, ὤφθης ὑπηρέτης τοῦ Λόγου καὶ Ἀπόστολος ἔνθεος καὶ ὄνησιν ἐβράβευσας ζωῆς, Ὀνήσιμε θεράπων τοῦ Χριστοῦ, διὰ λόγων καὶ θαυμάτων θεοπρεπῶν, τοὶς πίστει ἐκβοώσι σοι, δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι φαιδρῶς, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σοῦ, πάσιν ἰάματα.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα οι Απόστολοι



Οι Άγιοι Απόστολοι Ακύλας και Πρίσκιλλα ήταν ζευγάρι Ιουδαίων και καταγόταν από τον Πόντο. Κατοικούσαν στην Κόρινθο και εξασκούσαν το επάγγελμα του σκηνοποιού. Ήσαν δε άνθρωποι ενάρετοι και ευσεβείς.

Όταν ο απόστολος Παύλος, επισκέφθηκε την Κόρινθο, για να διδάξει την ορθόδοξη πίστη, το ζεύγος του προσέφερε θερμή φιλοξενία καθώς είχε εντυπωσιαστεί με το κήρυγμά του. Τόσο τους άγγιξε ο φλογερός και σωτήριος λόγος του απόστολου, ώστε αφού κατηχήθηκαν και βαπτίσθηκαν από αυτόν, αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν στις περιοδείες του ως βοηθοί του. O απόστολος εντυπωσιάσθηκε τόσο από τις αρετές και τη χριστιανική τους δράση ώστε τους μνημονεύει στις επιστολές του γράφοντας ότι για τις προσφερθείσες υπηρεσίες τους και το θάρρος είναι ευγνώμων όχι μόνον εκείνος, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών.

Αργότερα οι διώκτες του χριστιανισμού τούς συνέλαβαν και αποκεφάλισαν τούς Αγίους χαρίζοντάς τους μαζί με τον τίτλο των Αποστόλων και τον τίτλο των Μαρτύρων.



Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστὸν ἀγαπήσαντες καὶ φωτισθέντες τὸν νοῦν, τὴ πίστει ἐνούμενοι καὶ συζυγία σεμνή, Ἀκύλας καὶ Πρισκίλλα ἤσαν μὲν προεστῶτες ἐκκλησίας κατ’ οἶκον, Παύλου δὲ τοῦ φωστῆρος συνεργοὶ καὶ προστᾶται. Διὸ αὐτοὺς τιμήσωμεν καὶ μιμησώμεθα.

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Η Εορτή των Αγίων Θεοδώρας της Αυγούστας και Βλασίου στην Κέρκυρα




Το πρωί του Σαββάτου  11 Φεβρουαρίου 2017 τελέστηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης, Δισαρχιερατικό Συλλείτουργο, για την Εορτή των Αγίων Θεοδώρας της Αυγούστης και Βλασίου Ιερομάρτυρος, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ και συνιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου. Ευλογήθηκαν  ακόμη οι άρτοι και τα χειμωνικά προς τιμήν του Αγίου Βλασίου, ο οποίος δι’αυτών παρείχε ιάσεις σε ασθενείς.

Στην προσφώνησή του ο Μητροπολίτης Κερκύρας αφού ευχαρίστησε τον κ. Ιωήλ και τη συνοδεία του, επεσήμανε ότι η συνπολιούχος της Κέρκυρας  Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα, απετέλεσε στύλο της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, απέναντι στο ψεύδος και την πλάνη. Η αποφασιστικότητά της και η εκ βάθους καρδίας αγάπη της για τον Τριαδικό Θεό αποτελούν  παραδείγματα προς μίμηση και για εμάς σήμερα, όπου η Εκκλησία και η κοινωνία  μας βάλλονται πανταχόθεν.

Ακολούθως το θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Εδέσσης, ο οποίος υπογράμμισε τρία στοιχεία, με τα οποία ο πιστός μπορεί να ωφεληθεί από τη σημερινή ημέρα. Το πρώτο στοιχείο είναι η μελέτη του βίου της Αγίας, που υπερασπίστηκε την Ορθόδοξη Πίστη, την παραδεδωμένη από τον Ιησού Χριστό και τους Αγίους Αποστόλους Του, ενάντια στις αιρέσεις της τότε εποχής. Το δεύτερο στοιχείο είναι η προσκύνηση του χαριτόβρυτου ιερού της λειψάνου. Το σώμα της Αγίας Θεοδώρας έγινε κατοικητήριο του Παναγίου Πνεύματος, διατηρώντας το ο Θεός άφθαρτο δια μέσου τόσων αιώνων. Τα λείψανα των Αγίων μας είναι τα ψηλαφητά σημεία της Χάριτος του Τριαδικού Θεού. Κια το τρίτο στοιχείο είναι η ολόθερμη προσευχή των πιστών προς την Αγία Θεοδώρα, ώστε εκείνη να μεταφέρει στο θρόνο του Κυρίου τα προς σωτηρίαν αιτήματά τους. Δεν αρκούν όμως οι πρεσβείες των Αγίων. Χρειάζεται ταυτοχρόνως ο Χριστιανός να αγωνίζεται καθημερινά για την εκρίζωση των παθών, που τον κρατούν μακριά, από την κοινωνία μετά του Θεού.

Τέλος ο κ. Ιωήλ ευχήθηκε ο Κύριός μας, δια πρεσβειών των Αγίων Θεοδώρας της Αυγούστης και Βλασίου Ιερομάρτυρος, να μας αξιώσει να γίνουμε πολίτες της Ουρανίου Αυτού Βασιλείας.