Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι. Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ».(Πραξ. Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.
Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των Ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους. Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό. Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί. Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια - κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος. Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή. |
Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σὴ κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτόαθλε· σὺ γὰρ τὴν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τὸν Σωτῆρα, τοῦ Πατρὸς δεξιόθεν. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν. |
Ο διαδικτυακός χώρος του Ιερού Προσκυνήματος Αγίου Σπυρίδωνος Κέρκυρας στον κόσμο / The official blog of the shrine of Saint Spyridon in Corfu / ОФИЦИАЛЬНЫЙ САЙТ ХРАМА СВЯТОГО СПИРИДОНА НА КОРФУ
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016
Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016
Χριστουγεννιάτικες Εκδηλώσεις στην Κέρκυρα
Το απόγευμα του Σαββάτου 24 Δεκεμβρίου 2016 τελέστηκε
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και
Θαυματουργού Σπυρίδωνος, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου.
Το θείο λόγο
κήρυξε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι.Μ. Κερκύρας Πρωτ. Θεμιστοκλής
Μουρτζανός, ο οποίος και επεσήμανε ότι “ένα από τα μεγάλα ερωτήματα της
χριστιανικής παράδοσης είναι το «γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος;». Η απάντηση
μοιάζει αυτονόητη. Για τους χριστιανούς έγινε άνθρωπος «για να μας σώσει». Για
τους πολλούς, οι οποίοι ακολουθούν εθιμικά την χριστιανική ζωή, τις γιορτές
της, την μεταφυσική της διδασκαλία, η απάντηση δε δίδεται, διότι ο άνθρωπος
έχει ανάγκη να πιστεύει σε έναν Θεό και να έχει μία θρησκεία. Οι επικεφαλής της
θρησκείας, οι υπεύθυνοι ασχολούνται με τις λεπτομέρειες, οι οποίες δεν
ενδιαφέρουν. «Είναι έτσι, γιατί έτσι είναι». Για το ποσοστό των ανθρώπων, πάλι,
οι οποίοι είναι και άθρησκοι και παντελώς αδιάφοροι η ιστορία του Χριστού είναι
ένας ακόμη μεγάλος θρησκευτικός «μύθος». Αρκούνται στο να αντλούν πλεονεκτήματα
από τον τρόπο εορτασμού των πολλών σε λεπτομέρειες της ζωής, όπως η ανάπαυλα,
τα ταξίδια, η μουσική, ο στολισμός, η κατανάλωση, το φαγητό. Ο υπαρξιακός
προβληματισμός γι’ αυτούς έχει να κάνει μόνο με το «εγώ», το οποίο είναι το
κέντρο και το μοναδικό νόημα της ζωής τους.
Για όσους όμως θέλουμε οι γιορτές της
πίστης μας να έχουν ένα άλλο νόημα, το οποίο να μην περιορίζεται στην
εκκοσμικευμένη διάσταση της θρησκείας, παρότι και ο κοσμικός τρόπος είναι
αναπόφευκτος, κάποτε και απαραίτητος διότι δεν ζούμε σε μία ερημική κατάσταση,
αλλά καλούμαστε να κοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας, όπως κι αν είναι
αυτοί, όπως κι αν είμαστε εμείς, το μήνυμα του Ευαγγελίου, το μήνυμα της χαράς «ότι ετέχθη ημίν σήμερον σωτήρ, ός εστί Χριστός
Κύριος εν πόλει Δαυίδ» (Λουκ. 2,
11), η απάντηση πηγάζει από την πίστη στο πρόσωπο, τον λόγο και τη ζωή του
ίδιου του Γεννηθέντος Θεανθρώπου. Και είναι τελικά ξεκάθαρη:
«Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν
έχωσι»
(Ιωάν. 10,10) μας δηλώνει ο Κύριός
μας.
«Ήλθον».
Ο Χριστός δεν είναι προφήτης. Δεν είναι καν ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Δεν
κλήθηκε από τον Θεό να επιτελέσει μία αποστολή. Είναι ο Ίδιος Θεός. Είναι το
δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το οποίο ελεύθερα έρχεται στον κόσμο. Και
έλευση σημαίνει ενανθρώπιση. Σημαίνει πρόσληψη του κτιστού από το άκτιστο, όχι
επιφανειακά, δοκητικά. Το άκτιστο δεν μεταμορφώνεται εξωτερικά σε κτιστό, για
να επιτελέσει μία αποστολή και να ξαναγίνει αυτό που ήταν πριν. «Ό γαρ ην
διέμεινε, Θεός ων αληθινός και ό ουκ ην προσέλαβεν, άνθρωπος γενόμενος δια
φιλανθρωπίαν» (Από τα στιχηρά του Εσπερινού της εορτής). Η έλευση συνεπάγεται
την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσης χωρίς την στέρηση ή την αλλοίωση της θείας.
Έλευση σημαίνει κίνηση με αιτία και σκοπό.
Αιτία είναι η αγάπη. Είναι η έγνοια του Θεού ο κατ’ εικόνα Του πλασθείς άνθρωπος να μη μείνει
παραδομένος στον θάνατο. Να μην νικιέται η ύπαρξη από την φθορά και την ίδια
στιγμή να μη χάνεται για πάντα ο ένας τρόπος φανέρωσης της εικόνας του Θεού που
είναι το σώμα, αλλά και να μην υφίσταται ο άλλος τρόπος φανέρωσης της εικόνας
του Θεού που είναι η ψυχή τις συνέπειες «του μεσότοιχου του φραγμού» ανάμεσα στον Θεό και τον
άνθρωπο, που είναι η κόλαση. Η στάση στο αιώνιο σκοτάδι, στην αδυναμία κοινωνίας
με τον Θεό, όπως συνέβαινε μέχρι την ενανθρώπιση, μέχρι τον σταυρό, μέχρι την
ανάσταση.
Καταλήγοντας
ο π. Θεμιστοκλής σημείωσε ότι σε μία πραγματικότητα η οποία βαφτίζει ζωή την
επιβίωση, τον άρτο, τα αγαθά, την οικονομία, την επιστήμη, την δύναμη και την
εξουσία, η οποία βαφτίζει περίσσεια ζωής την ηδονή της σαρκός χωρίς ευθύνη και
αγάπη, την εκπλήρωση των επιθυμιών του «εγώ» μας, το «να περνούμε καλά», η
οποία βαφτίζει γιορτή μόνο το «χρόνια πολλά», το υλικό τραπέζι, την διασκέδαση,
την προσκόλληση στον χρόνο, εμείς επιμένουμε: Ζωή είναι ο ελθών Κύριος.
Περίσσεια ζωής είναι η κοινωνία μαζί Του στο μυστήριο της Εκκλησίας. Ζωή είναι
η συνάντηση με τον πλησίον, την εικόνα του Θεού, όποιος κι αν είναι αυτός,
δικός μας και ξένος, φίλος και εχθρός, σπουδαίος και ασήμαντος, δίκαιος και
αμαρτωλός, μικρός και μεγάλος “.
Ακολούθως ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε σε
όλους καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα και είθε το Άκτιστο Φώς, ο γεννηθείς Κύριός μας, να
φωτίζει τον κόσμο μας που πορεύεται
δίχως πνευματική πυξίδα μέσα στο ζόφο του σκότους.
Εν συνεχεία ο Σεβασμιώτατος άκουσε τα Κάλαντα στο
Επισκοπείο από τη Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας, τη Φιλαρμονική Εταιρεία
Καποδίστριας, τη Χορωδία Κέρκυρας, τον Ηπειρωτικό Σύλλογο Κέρκυρας, καθώς και
από τη Φιλαρμονική Εταιρεία Μάντζαρος. Στο τέλος ο κ. Νεκτάριος πρόσφερε
ευλογίες.
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016
Αγία Αναστασία η Μεγαλομάρτυς η Φαρμακολύτρια
Η καταγωγή της Αγίας Αναστασίας ήταν από την Ρώμη. Ο πατέρας της ονομαζόταν Πραιτεξτάτος και ήταν Ρωμαίος πατρίκιος ενώ την μητέρα της την έλεγαν Φαύστα. Η Αναστασία διακρινόταν για την ομορφιά του σώματος, τη μόρφωση, το άμεμπτο ήθος και τη σωφροσύνη της.
Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και φανατικό ειδωλολάτρη. Η Αναστασία όμως, κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια, λόγω του ανδρός της, την χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς. Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα. Γι' αυτό ονομάστηκε «Φαρμακολύτρια». Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας την δράση της Αγίας, εξοργίστηκε. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. Όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε. Αυτή η επιμονή της, εξόργισε τον Ποπλίωνα και την κατέδωσε στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, ο οποίος διέταξε την φυλάκισή της. Επειδή εξακολουθούσε να υμνολογεί τον Κύριο, ο Διοκλητιανός διέταξε τον βασανισμό της. Τελικά η αγία Αναστασία παρέδωσε το πνεύμα της στην πυρά το 290 μ.Χ. |
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Tῶν μαρτύρων ταῖς χρείαις διακονήσασα, μαρτυρικῶς ἐμιμήσω τὰς ἀριστείας αὐτῶν, δι' ἀθλήσεως ἐχθρὸν καταπαλαίσασα· ὅθεν βλαστάνεις δαψιλῶς χάριν ἄφθονον ἀεί, θέοφρων Ἀναστασία, τοῖς προσιοῦσιν ἐκ πόθου τῇ ἀρωγῇ τῆς προστασίας σου. |
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016
Άγιος Θεμιστοκλής
Ο άγιος Θεμιστοκλής καταγόταν από τα Μύρα της Λυκίας και έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου. Ήταν βοσκός στο επάγγελμα.
Την εποχή εκείνη ο Ασκληπιός, ο διοικητής της Λυκίας, ξεκίνησε διωγμό κατά των χριστιανών και ο στόχος του ήταν να συλλάβει τον άγιο μάρτυρα Διοσκουρίδη. Ο Διοσκουρίδης όμως κατέφυγε στο όρος όπου έβοσκε ο Θεμιστοκλής τα πρόβατά του. Οι άνθρωποι του διοικητή κίνησαν και αυτοί προς το όρος όπου και συνάντησαν τον Θεμιστοκλή. Όταν ερωτήθηκε για την πίστη του δεν δίστασε ούτε στιγμή να ομολογήσει τον έναν και μοναδικό Θεό. Οι στρατιώτες ακούγοντας την ομολογία αυτή της πίστης του τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον Ασκληπιό. Παρ' όλες τις απειλές που δέχθηκε ο άγιος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Αυτό εξόργισε τον Ασκληπιό και διέταξε τον βασανισμό του.
Ο άγιος Θεμιστοκλής παρέδωσε το πνεύμα του κατά την διάρκεια του μαρτυρίου το 251 μ.Χ.
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016
ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ Η ΟΠΟΙΑ ΔΙΝΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ
Στο κατάμεστο αμφιθέατρο
του Ιδρύματος Χρονίως Πασχόντων «Η Πλατυτέρα» διεξήχθη το απόγευμα της Κυριακής
18 Δεκεμβρίου 2016 η χριστουγεννιάτικη γιορτή των νέων της Ιεράς Μητροπόλεως
Κερκύρας, οργανωμένη από το Γραφείο Νεότητος της τοπικής Εκκλησίας. Η γιορτή
είχε ως κεντρικό της θέμα: «Από την εικόνα της Γέννησης στις εικόνες του
κόσμου».
Στην εκδήλωση (με τη σειρά
που εμφανίστηκαν) μαθητές της Σχολής Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ιεράς
Μητροπόλεως «Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ», υπό τη διεύθυνση του ιεροδιακόνου π. Νεκταρίου
Μπόκου, παιδιά από τον Βρεφονηπιακό Σταθμό «Ελένη Μπέλλου» της Ιεράς
Μητροπόλεως, νέοι και νέες από τις Ενορίες Οδηγητρίας Αλεπούς, Αγίων
Κωνσταντίνου και Ελένης Κουλίνας, Μητροπολιτικού Ναού Υπεραγίας Θεοτόκου
Σπηλαιωτίσσης, Αγίου Νικολάου Γερόντων, Αγίου Ελευθερίου πόλεως, Αγίου
Σπυρίδωνος Καναλίων, Αγίου Γεωργίου Μανδουκίου, Βλαχέρνας Γαρίτσας, Αγίων
Πάντων πόλεως, Υπεραγίας Θεοτόκου Ελεούσης Ποταμού, Αγίου Ιωάννου Λάζου, Αγίου
Νικολάου Σιναράδων, Τριών Μαρτύρων Ανεμομύλου, Αγίου Δημητρίου Άνω Παυλιάνας,
Αγίας Κυριακής Χρυσηίδος και, Υπεραγίας Θεοτόκου Ελεούσης Κοινοπιαστών, που
έδωσαν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο μηνύματα για τα Χριστούγεννα με μουσική,
απαγγελίες, δρώμενα και χρήση πολυμέσων.
Ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, κλείνοντας την
εκδήλωση, ενθουσιασμένος, συνεχάρη τα παιδιά και όλους όσους συμμετείχαν και
τόνισε ότι τα παιδιά μας αποτελούν την μικρά ζύμη που ζυμώνει όλον το φύραμα,
δίνοντας ελπίδα σε έναν κόσμο που έχει περιθωριοποιήσει τον Θεό. Μπορεί η ζωή
μας να μην φαίνεται να προχωρά με αισιόδοξες προοπτικές, όμως η Εκκλησία
δείχνει τον δρόμο. Το συκοφαντημένο κατηχητικό και νεανικό έργο της Εκκλησίας
παράγει καρπούς και αυτοί είναι τα παιδιά και όσοι αγωνίζονται σ’ αυτόν τον
τομέα. Αυτός ο αγώνας δείχνει ότι η ελπίδα δε χάνεται και αυτή είναι ο Χριστός
μας!
Ο Μητροπολίτης Κερκύρας
τόνισε ότι η γιορτή αποτέλεσε μία ευκαιρία να βγει προς τα έξω η προσπάθεια που
οι Ενορίες, οι ιερείς, τα λαϊκά στελέχη και οι γονείς κάνουν για να είναι
ζωντανή η παρουσία της Εκκλησίας στους νέους. Παρακάλεσε όλους να μη
λησμονήσουν ότι Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν έχουν νόημα και να πυκνώσουν με
την συμμετοχή τους τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία και να ενισχύσουν τα
έργα της αγάπης της τοπικής Εκκλησίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)