Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Κερκύρας Νεκτάριος : ” Η πίστη στον Χριστό και η φιλοπατρία κράτησαν όρθιο το γένος μας, στο διάβα των αιώνων”.




Την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018 τελέστηκε στον Μητροπολιτικό ναό της Υ.Θ. Σπηλαιωτίσσης ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, για τους Τρεις Ιεράρχες, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου. Στην Θεία Λειτουργία προσήλθαν ο Περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων κ. Κώστας Γκούσης, οι μαθητές του Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου παλιάς πόλης, με τους δασκάλους τους,  αντιπροσωπείες του 4ου, 6ου και 7ου Γυμνασίου Κέρκυρας, με τους συνοδούς καθηγητές τους, καθώς επίσης και άλλα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας του νησιού.

Στον λόγο του ο Σεβασμιώτατος αφού εξέφρασε την μεγάλη του χαρά, αλλά  και συγκίνηση για την προσέλευση των μαθητών στην Θεία Λειτουργία, εξήρε το θάρρος που επέδειξαν οι δάσκαλοι και καθηγητές, αγνοώντας την επιβολή της αργίας από πλευράς Υπουργείου, για την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών, η οποία εορτή ειρήσθω εν παρόδω έχει καθιερωθεί από τον 11ο αιώνα !

Επιπλέον ο κ. Νεκτάριος παίρνοντας αφορμή από το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας, ζήτησε από τα παιδιά αφενός μεν το φως του Χριστού μας να το μεταλαμπαδεύουν στους υπόλοιπους ανθρώπους και αφετέρου να κρατούν μέσα στην καρδιά τους την αγάπη για την Ελλάδα μας, την ιστορία της και τον πολιτισμό της. Η πίστη στον Χριστό και η φιλοπατρία κράτησαν όρθιο το γένος μας, στο διάβα των αιώνων.

Καταλήγοντας ο Μητροπολίτης Κερκύρας ευχήθηκε στους μαθητές και στους  εκπαιδευτικούς, ο Κύριός μας δια πρεσβειών πάντων των Αγίων να δίδει φώτιση σε όλους.

Για  τους Τρεις Ιεράρχες και την προσφορά τους στην Παιδεία ομίλησε ο κ. Κωνσταντίνος Μουμούρης, φιλόλογος-καθηγητής στο 1ο Λύκειο Κερκύρας, ο οποίος και στηλίτευσε την πολεμική που δέχεται η Παιδεία των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια.

Αξίζει να τονιστεί τέλος η μεγάλη προσέλευση των μαθητών στο Ποτήριον της Ζωής.
 













 

Εκδηλώση για τους Τρεις Ιεράρχες στην Ι.Μ. Κερκύρας




Το απόγευμα της Δευτέρας 29 Ιανουαρίου 2018 πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο της Ι.Μ. Κερκύρας, εκδήλωση για τους Τρεις Ιεράρχες, με την παρουσία πλήθους κόσμου.

Την εκδήλωση άνοιξε η Χορωδία της Σχολής Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ι.Μ. Κερκύρας “Ο Άγιος Αρσένιος”, υπό την διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Γεωργίου Λαδοβρέχη, η οποία έψαλλε ύμνους, αφιερωμένους στους εορτάζοντες Τρεις Ιεράρχες.

Στον χαιρετισμό του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος τόνισε ότι οι Τρεις Ιεράρχες είναι εκείνοι οι οποίοι όχι μόνο υπήρξαν διδάσκαλοι, αλλά διάνοιξαν τις οδούς για να φθάσουμε στην Θεογνωσία.  Δύο στοιχεία ξεχωρίζουν στην εποχή μας. Το πρώτο  έχει να κάνει με το απρόσωπον της εποχής και το δεύτερο είναι το προσωπείο. Από τη μια πλευρά δηλαδή ο σύγχρονος άνθρωπος περιορίζεται στο εγώ του, χωρίς να τον νοιάζει απολύτως ο αδελφός του και από την άλλη μεγάλη μερίδα των σύγχρονων κοινωνιών, για να φανούν τάχα εκσυγχρονιστές απορρίπτουν τόσο τις παραδόσεις τους, όσο και τον τρόπο ζωής των προηγούμενων γενεών ή δηλώνουν με κομπασμό ότι είναι ώρα να ξεπεράσουμε τους Πατέρες, το Άγιο Πνεύμα με άλλα λόγια, που ενέπνευσε και καθοδήγησε όλους τους Πατέρες της Πίστεώς μας.

Ακόμη ο κ. Νεκτάριος διατύπωσε μετά λύπης του ότι ακόμη και η εορτή των Τριών Ιεραρχών, η οποία καθιερώθηκε από τον 11ο κιόλας αιώνα, προϊόντος του χρόνου τείνει να καταργηθεί από τους κρατούντες, ως μέρος του γενικού σχεδιασμού εξαλείψεως όλων εκείνων των στοιχείων που συνθέτουν τον Ελληνικό κοινωνικό ιστό.

Καταλήγοντας ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε όλοι μας να ιχνηλατούμε στις οδούς που χάραξαν εν Αγίω Πνεύματι οι Τρεις Ιεράρχες και όχι να ακροβατούμε, έχοντας την ψευδή βεβαιότητα ότι μονάχα με τις δικές μας δυνάμεις θα μπορέσουμε να δώσουμε απαντήσεις στα υπαρξιακά μας προβλήματα.

Ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Αιδεσιμολ. Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ι.Μ. Κερκύρας, ο οποίος επεσήμανε ότι στην εποχή μας ελάχιστα γνωρίζουμε για τους Τρεις Ιεράρχες και την συμβολή τους στην διαμόρφωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς σήμερα δεν μας ενδιαφέρει το ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά η χρησιμοθηρία και η πρακτικότητα. Έτσι, χωρίς να γίνεται ευθεία επίθεση στην γιορτή, την αφήνουμε να σβήσει σιγά-σιγά.

Οι Τρεις Ιεράρχες ήταν άνθρωποι κυριολεκτικά θεόπνευστοι. Γι’ αυτούς ο άνθρωπος είναι πρόσωπο ως υπόσταση πλασμένη από τον Τριαδικό Θεό κατ’ εικόνα Του και ομοίωσί Του. Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε θεούμενες υπάρξεις. Αν έχουμε αυτόν τον γενικό στόχο στην ζωή μας, τότε και στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν θα περιοριστούμε στην γνώση, αλλά θα παλέψουμε για την γνώση του Θεού. Γι’ αυτό και η παιδεία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μετάληψη της αγιότητας. "Ἡ παιδεία μετάληψις ἁγιότητος ἐστι" , λέει χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος. Αυτό σημαίνει ότι τελικά σκοπός της παιδείας δεν είναι απλώς η προσφορά γνώσεων, αλλά το ανθρώπινο πρόσωπο να βρει την οδό της αγιότητας, δηλαδή της γνώσης και της τιμής του Θεού, της αρετής και της κατά Θεόν διαγωγής, τουτέστιν της αγάπης και της αληθινής κοινωνίας, ώστε να ενεργοποιήσει την δυνατότητα του καθ’ ομοίωσιν.

Εδώ έρχεται το στοιχείο της προαίρεσης του μαθητή, με την έννοια της καλλιέργειας της δυνατότητας κριτικής πρόσληψης και της γνώσης και της ζωής, η οποία προϋποθέτει συναίσθηση της ελευθερίας που ο Θεός μας έχει δώσει. Με την καλλιέργεια της προαίρεσης, ενισχύεται η οδός προς το αγαθό. Ειδικότερα, ο δάσκαλος καλείται να εργαστεί στην καλλιέργεια της δίψας για γνώση και σοφία, την οποία μπορεί να εμφυσήσει στον μαθητή. Ταυτόχρονα, στην δίψα για κοινωνικότητα και αγάπη, αλλά και για δημιουργικότητα. Ο άνθρωπος δεν είναι προορισμένος, προγραμματισμένος. Μπορεί να λειτουργήσει με πρωτοτυπία και ελευθερία. Και έργο του δασκάλου είναι να βοηθήσει τον μαθητή να εργαστεί σ’ αυτή την προοπτική, να συναντήσει δηλαδή τον στοχασμό των Τριών Ιεραρχών.

Ο δάσκαλος χρειάζεται ο ίδιος να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες, κατά τις οποίες όλοι οι μαθητές του θα προχωρήσουν σε συνάντηση με την αρετή και το ήθος, αλλά και σε συνάντηση μεταξύ τους. Η σχολική αίθουσα είναι κοινωνία συλλογικότητας. Ο δάσκαλος και οι μαθητές καλούνται να λειτουργήσουν ως οικογένεια, δηλαδή ως μία μικρή κοινότητα, στην οποία ο δάσκαλος θα θέσει τους στόχους της πορείας της, αφού λάβει υπ’ όψιν την ετερότητα του προσώπου του κάθε μαθητή.

Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν θεωρίες στην εποχή μας, στην οποία κυριαρχεί το πρακτικό και χρήσιμο από την μία του Διαφωτισμού, αλλά και η αυτο-ειδωλοποίηση του ανθρώπου στα πλαίσια της μετα-νεωτερικότητας. Ο άνθρωπος δεν θεωρεί τον εαυτό του εικόνα Θεού, αλλά αυτόνομη ύπαρξη, που υπάρχει όχι για να εκπληρώσει κάποιο σκοπό στη ζωή του που πηγάζει και από την συλλογικότητα στην οποία ανήκει, αλλά για να γίνει από μόνος του ευτυχισμένος.

Σκοπός στην πράξη του εκπαιδευτικού συστήματος, συνέχισε ο π. Θεμιστοκλής,  είναι να υπηρετήσει την κοινωνία στην οποία υφίσταται. Απουσιάζει από το εκπαιδευτικό σύστημα το όραμα για μια κοινωνία διαφορετική σε σχέση μ’ αυτή στην οποία ζούμε. Η γνώση έχει μετατραπεί σε πληροφορία, χωρίς ιεράρχηση του σημαντικού, και αυτό μεταφέρεται και στην καθημερινότητα της τάξης, αλλά και της σχολικής ζωής. Παράλληλα, το σχολείο παλαιότερα, παρότι κινούνταν σε αρκετά αυταρχικά πλαίσια, εντούτοις διέσωζε το στοιχείο της ιεραρχίας και του σεβασμού. Το σχολείο είχε πλαίσια και κανόνες, που λειτουργούσαν εν γνώσει όλων, ενώ σήμερα, η κοινωνία δείχνει ανοχή στην ανομία και μεταφέρει την ανοχή στο σχολείο, αρνούμενη να ζητήσει τον σεβασμό στα πρόσωπα. Επικρατεί σύγχυση, η οποία οδηγεί σε έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος από πλευράς του εκπαιδευτικού συστήματος για το πρόσωπο και για τη συλλογικότητα. Η παιδεία προσφέρει γνώσεις, αλλά δεν στέκεται στη γνώση για τον άνθρωπο.

Εξάλλου, επειδή οι πυρήνες της συλλογικότητας έχουν μετατραπεί σήμερα σε πανδοχεία, όπως η οικογένεια που είναι το πανδοχείο του ύπνου, της απόλαυσης και της κάλυψης των βιοτικών αναγκών και η Εκκλησία είναι το πανδοχείο της κάλυψης της θρησκευτικής ανάγκης και του θρησκευτικού καθήκοντος, της γιορτής που θα αναμοχλεύει μέσα μας το παρελθόν και θα κρατεί την σπίθα της ιστορίας αναμμένη, χωρίς όμως συλλογικότητα, το σχολείο μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, αν ξαναβρεί τον προσανατολισμό στο πρόσωπο με κέντρο το πρόσωπο του εκπαιδευτικού, του δασκάλου. Στη νοσηρότητα της εποχής μας ο δάσκαλος καλείται να αναλάβει ο ίδιος να μεταδώσει στους μαθητές του τόσο τις αξίες, όσο και την συλλογικότητα που θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στο να θυμηθεί ότι είναι εικόνα Θεού και καλείται να πορευθεί στο καθ’ ομοίωσιν. Ότι είναι σπουδαίο να καλλιεργεί την προαίρεσή του, γιατί η ευτυχία βρίσκεται στη συνάντηση με το Θεό και τον συνάνθρωπο, στις γνήσιες διαπροσωπικές σχέσεις και όχι στα αγαθά, στις πληροφορίες, στα πάθη που βαφτίζονται δικαιώματα. Με το να μην σταματά τον καταρτισμό του. Με το να βιώνει τη διδασκαλία ως χαρά. Με το να μην υποκύπτει στη λογική ότι «κάνε όπως κάνουν όλοι», με το να βλέπει διακριτικά τα πρόσωπα των μαθητών του και να δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον γι’ αυτούς και όχι μόνο για την σχολική τους πρόοδο. Και πρωτίστως, με την προσευχή του για τους μαθητές του.

Κλείνοντας ο π. Θεμιστοκλής τόνισε ότι ο στοχασμός, το βίωμα και οι παροτρύνσεις των Τριών Ιεραρχών αποτελούν οδοδείκτες μας στην ελπίδα να ξαναβρούμε στην παιδεία το ξεχασμένο μας πρόσωπο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «ας συνεισφέρει ο καθένας ό,τι μπορεί, άλλος λόγο που να είναι εύστοχος, άλλος την σιωπή όπου χρειάζεται, η οποία είναι ο καλύτερος λόγος. Άλλος να προσφέρει τη διδασκαλία που δεν έχει ψεγάδι και τη ζωή του που να μην αντιτίθεται στη διδασκαλία αυτή, και άλλος να προσφέρει την ακοή και αποδοχή των λόγων, με προθυμία και ευγνωμοσύνη».

 

Στην εκδήλωση χαιρετισμό απηύθυναν ο Αρχιεπίσκοπος των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών Ιωάννης Σπιτέρης, ο Περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων κ. Κώστας Γκούσης, ο οποίος  αναφέρθηκε  ιδιαιτέρως στην ιερότητα της παιδείας και η πρόεδρος της Ένωσης Χριστιανών Επιστημόνων κα Ειρήνη Μαλαχά.

Να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε οπτικοακουστικό υλικό αφιερωμένο στους Τρεις Ιεράρχες, από το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως.

Τέλος την εκδήλωση συντόνισε ο κ. Χρήστος Δεσύλλας Δρ. Ιστορίας-Θεολόγος και διευθυντής του Ιδιαιτέρου Γραφείου του Σεβασμιωτάτου.
 










 

Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

Κερκύρας Νεκτάριος : “Χρειάζεται να είμαστε όλοι οι Έλληνες ενωμένοι σαν γροθιά”.




Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ευλόγησε και έκοψε την Βασιλόπιτα του συσσιτίου στο Μανδούκι, δίπλα από τον Ι.Ν. του Αγίου Ιωάννου Λάζου.

Στον χαιρετισμό που απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος αφού ευχαρίστησε όλους τους εθελοντές για το θεάρεστο έργο που επιτελούν καθημερινά, τόνισε ότι στην εποχή που ζούμε που την χαρακτηρίζει ο πνευματικός και ηθικός ξεπεσμός της κοινωνίας μας, είναι αδήριτη η ανάγκη της αλληλοβοήθειας μεταξύ των ανθρώπων.

Επιπλέον ο κ. Νεκτάριος, παίρνοντας αφορμή από το επίκαιρο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, επεσήμανε ότι χρειάζεται να είμαστε όλοι οι Ελλήνες ενωμένοι σαν γροθιά, απέναντι σε όλες τις επιθέσεις που δέχεται η χώρα μας, που τελικό στόχο έχουν την αλλαγή των συνόρων μας και τον εδαφικό “ακρωτηριασμό” της Ελλάδος. Αυτός είναι και ο τελικός στόχος των μεγάλων γεωπολιτικών παικτών της παγκόσμιας “σκακιέρας”.

Τέλος ο Μητροπολίτης Κερκύρας ευχήθηκε στους Ιερείς και εθελοντές του συσσιτίου, ο Χριστός μας να τους ενδυναμώνει στο έργο της διακονίας του πλησίον.
 



 

Μνημόσυνο επί τη συμπληρώσει 10 ετών από την εκδημία του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου




Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2018 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ιερούργησε στο Ιερό Προσκύνημα του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος, όπου και τέλεσε το μνημόσυνο επί τη συμπληρώσει 10 ετών, από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου.

Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κερκύρας επεσήμανε ότι η Αγία μας Εκκλησία μάς εισάγει από την σημερινή ημέρα στην περίοδο του Τριωδίου, κατά την οποία αυξάνονται σε αριθμό οι ύμνοι, δίδοντας έτσι στον πιστό την δυνατότητα, ώστε να εντείνει και εκείνος την προσευχή του και τον εν γένει πνευματικό του αγώνα.  Η άσκηση του Χριστιανού εδράζεται στην αποκοπή του ιδίου θελήματος και της εμπαθούς καταστάσεως.

Ακόμη ο Σεβασμιώτατος παίρνοντας αφορμή από το Αποστολικό ανάγνωσμα συμπλήρωσε ότι ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τον Άγιο Τιμόθεο ότι “πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται”. Κύριο χαρακτηριστικό της ζωής των πιστών Χριστιανών είναι η κακοπάθεια και οι διωγμοί.

Κλείνοντας ο κ. Νεκτάριος προέτρεψε τους πιστούς να εντείνουν την προσευχή και άσκησή τους , ιδιαίτερα σήμερα, όπου η Εκκλησία του Χριστού, αλλά και η Ελλάδα μας διώκονται, τόσο από ξενικά, όσο και από εγχώρια κέντρα, που μοναδικό τους στόχο έχουν την αλλοίωση του φρονήματος των Ελλήνων.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το μνημόσυνο, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του πνευματικού του πατρός μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.

Στον λόγο του ο κ. Νεκτάριος ανέφερε τα εξής :

«Οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ» (Σοφ. Σολομώντος 3, 9). Παρήλθαν, ως η ημέρα η εχθές, δέκα χρόνια από την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού πνευματικού μας πατρός, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, του από Δημητριάδος και Αλμυρού. Οφειλόμενο χρέος το σημερινό μνημόσυνο. Χρέος σεβασμού προς έναν άνθρωπο που αφιέρωσε όλη τη ζωή του στον Χριστό, στην Εκκλησία, στην Ελλάδα μας. Έναν άνθρωπο που δεν θέλησε να έχει ανάπαυλα στην ζωή του, αλλά εργάστηκε αδιαλείπτως για να δώσει από την ελπίδα της πίστεώς του, την πληθωρικότητα της αγαπώσης καρδιάς του, το πλήθος των γνώσεών του, το αδούλωτο φρόνημά του, την αφοβία του, το χαμόγελό του στους ανθρώπους που διψούσαν για Χριστό και Αλήθεια.

Η μνήμη του παραμένει άσβεστη όχι μόνο στην καρδιά μας, διότι του οφείλουμε το κατά Χριστόν και κατ’  Εκκλησίαν ζην, όπως επίσης και την μοναδική ευλογία του να έχουμε λάβει εκ των τιμίων αυτού χειρών και τους τρεις βαθμούς της ιερωσύνης. Κυρίως όμως του οφείλουμε την υιότητα την οποία ζήσαμε κοντά του. Το να έχουμε πατέρα πνευματικό, έτοιμο να αναλάβει τον σταυρό μας μαζί με τον δικό του, όπως και τους σταυρούς όλων των ανθρώπων που ο Θεός του ενεπιστεύθη.

Και ζήσαμε αυτήν την μοναδική σχέση επί τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Του ήμασταν άγνωστοι όταν ήρθε στον τόπο της Δημητριάδος, νέος στην ηλικία, με όρεξη, ενθουσιασμό, γνώση, σοφία, πρόγραμμα, αυτό που ονομάζουμε όραμα ζωής. Γρήγορα καταλάβαμε ότι μόνο μία λέξη ταίριαζε σ’  αυτόν:  η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ. Οδηγός ψυχών στην Αλήθεια. Εμπνευστής πόθου αφιερώσεως στον Χριστό. Μαχητής. Ατρόμητος. Έτοιμος να αναλάβει κάθε κόπο, χωρίς να υπολογίζει ούτε την ένταση του πειρασμού ούτε τις αντίθεες φωνές, ούτε εξουσίες, ούτε αρχές, ούτε ιδέες, ούτε την δύναμη του πλούτου. Όπλο του η ελεύθερη ψυχή!

Και αυτό πάσχισε στην ζωή του να προσφέρει σε όλους μας. Την ελεύθερη ψυχή, όχι στα λόγια μόνο, αλλά στην πράξη. Στα παιδιά και στους νέους πατέρας, αρωγός και φίλος. Στους πονεμένους ο παρηγορητής. Στους πεινασμένους ο τροφεύς. Στους αναζητητές της αλήθειας και σε όσους είχαν την καλή αμφιβολία ο συζητητής όχι του αιώνος τούτου, αλλά της αιωνιότητος. Στους εχθρούς ο συγχωρητικός. Στους κοιμώμενους ο αφυπνίζων. Στους συντηρητικούς αυτούς που αγαπούσε και δίδασκε την αξία της παραδόσεώς μας. Στους προοδευτικούς ο έτοιμος να ακούσει και να καταθέσει την ζώσα μαρτυρία, χωρίς να υστερεί σε μόρφωση και προβληματισμό. Στους συνεργάτες του ο καθοδηγητής. Στους μακράν και τους εγγύς ο ειρηνοποιός. Χαιρόταν μετά των χαιρόντων και έκλαιε μετά των κλαιόντων. Κυρίως όμως φανέρωνε μία καρδιά η οποία αγαπούσε Χριστό, Εκκλησία και Ελλάδα!

Ελεύθερη η ψυχή του. Και γι’  αυτό παρότρυνε στην ελευθερία. Χωρίς να είναι εθνικιστής, ήταν πατριώτης. Χωρίς να είναι φοβικός έναντι της Ευρώπης, αρνήθηκε να είναι «ευρωλιγούρης».  Πάλεψε για την ταυτότητα του λαού μας,  για να είναι η Εκκλησία το κέντρο της ζωής των ανθρώπων, τόλμησε να πει την αλήθεια όπου κι αν χρειάστηκε, στα Κοινοβούλια της Ευρώπης, στους άρχοντες του κόσμου τούτου, στις υπερδυνάμεις, αλλά, κυρίως, στον απλό λαό! Στον καθημερινό άνθρωπο. Στον παππού και την γιαγιά που ήθελαν ελπίδα και φως. Στον οικογενειάρχη που ήθελε κάποιος να υπερασπιστεί τις αξίες του.  Στον νέο που ήθελε κάποιον επιτέλους από την Εκκλησία να του μιλήσει στην γλώσσα του. Στον καθένα που ένιωθε ότι η ήρθε η ώρα της Εκκλησίας!

Την ελεύθερη ψυχή του μας άφησε ως παρακαταθήκη άσβεστη! Την ελεύθερη φωνή του να διακηρύττει «αντίσταση και ανάκαμψη»! Το ασυμβίβαστο της καρδιάς του με κάθε τι που έκρυβε τον Χριστό, αφαιρούσε την παράδοση από την ταυτότητα της Ελλάδας, έβγαζε την  παιδεία από την γόνιμη σύνθεση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας.   Και γι’  αυτό αγαπήθηκε όσο κανείς από τον λαό μας, αλλά και ενόχλησε όσο κανείς όλους αυτούς που πάντοτε απεργάζονται σχέδια εις βάρος της ταυτότητάς μας, του πατριωτισμού, της θέσης της Εκκλησίας στην κοινωνία μας, τους «σοφούς, τους γραμματείς, τους συζητητές του αιώνος τούτου», τους οποίους αποδείκνυε μωρούς (Α’ Κορ. 1,  20)

Όσοι πιστέψαμε στον λόγο του και τον εμπιστευτήκαμε δεν τον λησμονούμε ποτέ! Και είναι η πλειονοψηφία των Ελλήνων που αναρωτιέται: «Πού είσαι, Χριστόδουλε;». Είναι η πλειονοψηφία των Ελλήνων που ακόμη διαβάζει τους λόγους του και του έχει εμπιστοσύνη! Ότι θα κρατήσουμε την παρακαταθήκη που μας άφησε. Ότι δεν θα πουλήσουμε τα ιερά και τα όσιά μας. Ότι στην νέα κρίση που ξεκίνησε με τις πιέσεις που δεχόμαστε να παραιτηθούμε από το όνομα και την ταυτότητα της Μακεδονίας μας, ο δικός του λόγος παραμένει έμπνευση για όλους:

«Η Μακεδονία θα σώσει την Ελλάδα γιατί κάποια Ελλάδα αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Και η Μακεδονία είναι αυτή που κρατά ψηλά τα λάβαρα με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις. Με την ιστορική μνήμη καθάρια. Χωρίς σκοπιμότητες. Χωρίς υπολογισμούς. Χωρίς έξωθεν εντολής. Χωρίς υπαγορεύσεις. Για αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στη Μακεδονία. Και να προσέχουν που πατάνε γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις ένα τάφο. Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο. Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία. Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή. Αυτή η θυσία μας συντηρεί. Και είναι το αντίδοτο της παγκοσμιοποίησης που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει. Να μη μιλάμε για αγώνες, να μη μιλάμε για πολέμους, να μη μιλάμε για θυσίες».

Ευχαριστούμε τον Θεό που τον έφερε στην ζωή μας! Ευχαριστούμε τον Θεό που του επέτρεψε να ανοίξει δρόμους για όλους τους ¨Ελληνες, για όλους τους Ορθοδόξους, για όλους τους ανθρώπους που θέλουν ελεύθερη ψυχή! Με αγάπη περιμένουμε από αυτόν στο ουράνιο θυσιαστήριο να προσεύχεται για μας! Και είμαστε βέβαιοι ότι το πράττει! Κοντά στον Κύριό μας που αγάπησε με όλη του την ύπαρξη προσεύχεται να μην λησμονήσουμε το χρέος μας! Και εμείς που τον αγαπήσαμε και τον αγαπούμε, τελώντας το μνημόσυνό του σήμερα, με την προσευχή, τα δάκρυα, τα λόγια, τις σκέψεις μας αυτό αναφωνούμε:

Του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, αιωνία η μνήμη! Του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου το παράδειγμα και η παρακαταθήκη  έστω αφετηρία αφυπνίσεως! Αμήν!










 
 
 



 



 

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018

Κοπή Βασιλόπιτας του Κύκλου Φοιτητών και Νέων Επιστημόνων της Ι.Μ. Κερκύρας




Συνεχίστηκαν το βράδυ της Πέμπτης 25 Ιανουαρίου 2018 οι συνάξεις του κύκλου φοιτητών, νέων επιστημόνων και εργαζομένων που διοργανώνει για δέκατη πέμπτη συνεχόμενη χρονιά η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας στο Πνευματικό Κέντρο (Ακαδημίας 2). Το θέμα του Χειμερινού Εξαμήνου είναι «Αθεΐα και πίστη: από τον αρχαιοελληνικό στον χριστιανικό λόγο». Η δέκατη τέταρτη σύναξη ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη και στο έργο του «Περί θείων ονομάτων».

Αφόρμηση της συνάντησης, την οποία παρουσίασε ο υπεύθυνος του κύκλου Αιδεσιμολ. Πρωτ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως, ήταν μία σειρά ονομάτων που ο συγγραφέας των Αρεοπαγιτικών αποδίδει στον Θεό: Τον ονομάζει « Άγιο Αγίων, Βασιλέα Βασιλέων, Κύριο κυρίων και Θεό θεών». Μέσα από αυτά τα ονόματα διαφαίνονται οι αλήθειες της πίστης μας σχετικά με τον Τριαδικό Θεό: είναι Άγιος Αγίων, δηλαδή δεν έχει κανένα άγος, κανέναν μολυσμό. Είναι Βασιλεύς Βασιλέων, του ανήκει ο κόσμος και κάθε τόπος, αλλά είναι Αυτός που γίνεται το πρόσωπο αναφοράς όλων. Από Αυτόν παίρνουν αξία και νόημα τα πάντα, όταν είναι σε κοινωνία μαζί Του, ιδίως οι άνθρωποι, που μας θέλει πρόσωπα, δηλαδή να κοινωνούμε ως υπάρξεις μέσα από την σχέση μαζί Του και με τον πλησίον μας αντλώντας διά της ετερότητάς μας το νόημα ζωής για την ύπαρξή μας. Χωρίς τον Θεό δεν υπάρχει σειρά και τάξη στον κόσμο, ενώ ο Ίδιος είναι ο Κύριός μας, δηλαδή ο Αγαπημένος για τον καθέναν από εμάς κι εμείς τα παιδιά Του, οι οικείοι Του. Τέλος, ο Θεός είναι Αυτός που προνοεί για τα πάντα, , αλλά και συγκρατεί τα πάντα όσα μετέχουν στην πρόνοιά Του.

Με αυτές τις προσηγορίες αποδεικνύεται και πάλι ότι ο Θεός της πίστης δεν έχει σχέση με αυτόν που θεωρούν οι άθεοι του καιρού μας ότι είναι, ένας θεός εξουσιαστής, φανατικός, επιζήμιος για τον άνθρωπο και την κοινωνία, αλλά είναι ένας Θεός αγάπης, νοήματος, χαράς,. Ο Θεός μάς θέλει πρόσωπα, να κοινωνούμε μαζί Του στην Εκκλησία και να μοιραζόμαστε την ζωή και τον τρόπο της αγάπης με όλους. Έτσι, με Εκείνον ως πηγή ζωή και σημείο αναφοράς μπορούμε να βρούμε τον δρόμο της αιωνιότητας, της ζωής, της ανάστασης, ιδίως στους καιρούς των υποκατάστατων, όπως είναι η θεοποίηση της επιστήμης, της ηδονής, του εαυτού μας.

Στη συνέχεια έγινε η ευλόγηση της βασιλόπιτας του κύκλου από τον εκπρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Νεκταρίου, ο οποίος παρότι το είχε προγραμματίσει, δεν μπόρεσε να είναι κοντά στα μέλη του κύκλου και της Ενώσεως Χριστιανών Επιστημόνων, λόγω της έκτακτης σύγκλησης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για το Σκοπιανό.

Ο Αρχιμανδρίτης- Ιεροκήρυκας π. Σεραφείμ Λινοσπόρης μετέφερε τις πατρικές ευχές του Μητροπολίτου και προέτρεψε νεώτερους και μεγαλύτερους, φοιτητές και επιστήμονες, να κρατούν την χαρά της πίστης ως πολύτιμο δώρο ζωής.

Κατόπιν επακολούθησε μουσική βραδιά με σχήμα παραδοσιακής μουσικής από τον πρωτοψάλτη Γιώργο Λαδοβρέχη και τους συνεργάτες του, ενώ το φαγητό προσέφεραν οι ενορίες Αγίου Ελευθερίου και Αγίου Ιωάννου Λάζου.

Η επόμενη συνάντηση θα γίνει εκτάκτως το βράδυ της Τετάρτης 31 Ιανουαρίου 2018 και ώρα 9.15 μ.μ. με ένα ενδιαφέροντα διάλογο ανάμεσα στην θεολογία και την λογοτεχνία. Θα παρουσιαστούν τα βιβλία του Ίρβιν Γιάλομ «Στον κήπο του Επίκουρου» και του Αλμπέρ Καμύ «Ο Ξένος» .

Η συμμετοχή είναι ελεύθερη.